it is dochs oars, sûnt 2001

[…] Kostte het toch nog tien dagen om die tien verhalen te lezen. Eentje per dag is genoeg. Omdat Wolff niet even tussendoor kan, ter ontspanning, met de gedachten nog half ergens anders. Daarvoor zijn diens verhalen op een bepaalde manier te fragiel. De gebeurtenis die erin beschreven wordt — en meestal ging het ditmaal om telkens maar éen gebeurtenis — is zelden wereldschokkend. Maar knap van Wolff is telkens dat hij die toch zo weet te verhevigen in de gedachten van de lezer, als die de tijd tenminste neemt, dat deze denkt dat er heel wat plaatsvindt. […]

boeklog 22 vi 2009