Opportuniteitskosten | 2
Elders heb ik uitgebreid over mijn liefde voor de meerkamp geschreven; dat allerzwaarste atletiekonderdeel denkbaar.
Daarom is het ook met spijt dat ik zie dat vele meerkampers het tegenwoordig hoogstens éen cyclus aan grote toernooien volhouden. Helden zijn doorgaans slechts held voor maar heel even. Te kort in elk geval om meer te worden dan enkel een naam.
Dus toen Karin Ruckstuhl aankondigde nooit meer een zevenkamp te zullen doen, was dit geen verrassing.
Afgezien van haar eigen problemen, ze heeft een partner, Chiel Warners, die ook al jaren niet meer op de tienkamp is uitgekomen in een serieuze wedstrijd.
Ik zou het hier niet over hebben gehad als er niet een gewetensvraag vastzat aan het onderwerp. Warners en Ruckstuhl hebben heil gezocht bij andere coaches om beter te worden in hun zwakkere onderdelen op de meerkamp. Waarbij de kritiek uit de sport is dat deze atleten het beter bij éen trainer hadden kunnen houden. Slechts die kan bijhouden of het lichaam van de atleet in training wel evenwichtig belast wordt.
Onuitgesproken zit in die kritiek ook een haast binaire keuze, waarvan me opvalt dat die op veel meer gebieden speelt. Zoals de economie.
Is het meest te winnen door je op je sterke punten te concentreren, of levert het verbeteren van je zwakheden juist veel meer op?
[x]#7404 fan dinsdag 27 april 2010 @ 17:35:39
