In een strijd tussen jou en de wereld, wed op de wereld
click image to play. 0.38 minutes
Elders heb ik uitgebreid geschreven over mijn liefde voor de tienkamp. Dat langste, en meest onmogelijke atletieknummer.
Gisteren had Eelco Sintnicolaas een goede kans om de Europese titel op dat onderdeel te winnen. Zelfs al was hij misschien nog te jong. En in de ruim dertig jaar dat ik tienkamp kijk, had nooit eerder een landgenoot de mogelijkheid een titel te winnen.
Zond Eurosport ’s middags zelfs exclusief uit hoe de tienkampers aan het discuswerpen waren, terwijl er verder helemaal niets in het stadion in Barcelona gebeurde.
Toch zei het me betrekkelijk weinig dat Sintnicolaas zo goed presteerde. Wat simpelweg kwam omdat ik geen enkel houvast had.
Ik wist nog net dat Sintnicolaas geen neger was — als Nederlanders een opvallende naam hebben, komen zo gauw uit Suriname — maar verder had ik geen benul. Net als dat ik zijn tegenstand onmogelijk inschatten kon. Wie waren dat? En wat konden zij goed?
Was het bij de afsluitende vijftienhonderd meter nog een tref dat Sintnicolaas en de atleet die hij verslagen moest dicht bij elkaar bleven lopen. Maar vierenhalve minuut oprechte spanning hadden er ook meer kunnen zijn. En wie moet ik nu verwijten zo slecht geïnformeerd te zijn?
[x]#7662 fan vrijdag 30 juli 2010 @ 11:23:20
Gerbie op 30 juli 2010 @ 12:40:44
Niet mijn favoriete sport, maar wel een tak van sport waar ik erg veel respect voor heb. De ultieme topsporters. Schreef ik 17 jaar geleden al eens een column over.