Wie zapt, vernietigt een schepping
Digitale videorecorders zijn er al zo’n vijftien jaar. En de Vlaamse TV-omroepen hebben dat nu pas ontdekt. Ze vinden dat het veel te makkelijk geworden is om programma’s op te nemen, en hebben daarom een brandbrief geschreven aan Telenet en Belgacom — dat zijn de bedrijven die in België televisie aan huis leveren.
De omroepen stellen inkomsten mis te lopen nu het publiek zo brutaal is geworden zelf te kiezen waar het naar wil kijken. Op een tijd bovendien waarop het hen uitkomst.
Dat lijkt merkwaardig, maar het kan nog vreemder.
Al in 2001 voerden TV-omroepen in Californië een juridische strijd tegen het bedrijf ReplayTV. Dit was toen een fabrikant van digitale videorecorders. Nu niet meer. Het bedrijf ging failliet aan de rechtszaken. Het had namelijk de brutaliteit gehad z’n recorder een knop te geven waarmee naar een minuut verderop gesprongen kon worden, in de opname. En het zei daarover dat kijkers zo de opgenomen reclame konden overslaan.
Het belangrijkste argument van de Amerikaanse TV-omroepen bij de rechtszaak was natuurlijk dat ze door ReplayTV’s digitale recorder inkomsten misliepen. Adverteerders kopen zendtijd in, en betalen daarbij naar het aantal verwachte kijkers. Als iedereen voortaan de commercials over zou slaan, zou dit hele zakenmodel imploderen.
Alleen had dit argument, van dat inkomstenverlies, juridisch geen waarde.
Dus werd het auteursrecht opgevoerd. En daarmee werd de TV-avond, zoals de omroepen en zendgemachtigden die invullen, ineens een schepping volgens de wet. Waardoor de jurisprudentie is dat elke tel aan reclamespot een onvervreemdbaar deel uitmaakt van de uitzending, waar anderen met hun poten vanaf te blijven hebben.
Maar wie kijkt er nu in hemelsnaam de hele avond naar dezelfde zender? Behalve dan bejaarden? Waardoor zelfs een programma als Sesamstraat een gemiddeld kijkerspubliek van ruim boven de vijftig trekt?
[x]#7773 fan dinsdag 31 augustus 2010 @ 22:09:09
