Slegte tijdingen
Bij de herhaalde berichten over de problemen van boekhandel De Slegte is mijn eerste reactie er steeds éen van zorg. Ze zouden toch niet opgedoekt worden, die winkels? Het is zo prettig om er altijd even binnen te lopen…
Tegelijk draag ook ik bij aan de teloorgang van de keten. Een decennium terug kocht ik gemiddeld drie keer zo veel boeken bij De Slegte als ik tegenwoordig doe per jaar. En dat is niet alleen om een kritischer instelling over wat er in mag, thuis.
De zekerheid om te weten dat ik iets naar wens krijg, die er bestaat bij het bestellen online, is erg aantrekkelijk gebleken. En De Slegte weert zich op internet niet zo goed.
Nu ben ik nooit een veelkoper geweest. Zelfs al ben ik dat waarschijnlijk wel, vergeleken met de gemiddelde Nederlander; die net drie boeken per jaar aanschaft — het zijn ook zulke ideale verjaardagscadeautjes. Geen enkele winkel, laat staan keten, kan bestaan van wat ik er jaarlijks besteed.
Bovendien zijn alle tweedehandsboekhandels bij mij in de buurt ondertussen al enige tijd opgedoekt. Ook het verdwijnen van De Slegte zal een te dragen last zijn. Misschien is het ook wel alleen dat elke boekhandel nog steeds de belofte biedt een schatkamer te zijn — door al die rijen met gevulde kasten — en een website die fysieke emotie nooit zal kunnen oproepen.
Maar wat is eigenlijk een prettiger emotie? Een boek na aankoop direct in handen te kunnen houden? Of de verwachting die aan elk bezorgd pakje kleeft welk boek nu weer binnen is gekomen?
[x]#7781 fan vrijdag 3 september 2010 @ 14:39:15
© eamelje.net 2001-2019. Alle rechten voorbehouden
2 kommentaren
niemsz op 5 september 2010 @ 22:38:27
Het gevaar van online leven is dat straks niemand je meer kent.
Eric op 3 september 2010 @ 14:59:40
Ik heb dezelfde anticipatie bij cd’s, en daar is wat mij betreft de emotie veel meer aanwezig bij de fysieke cd dan bij mp3’tjes. Ik koop zelfs nog cd’s waarvan ik als recensent legaal goede kwaliteit bestanden heb gekregen.
Een tijdje geleden heb ik mezelf omschreven als een “verzamelaar met volledigheidsfetisj”. Bij boeken heb ik dat in beperkte mate ook, trouwens. Nog niet zo lang geleden heb ik voor het eerst een cd per ongeluk twee keer gekocht…
In een platenzaak ben ik al heel lang niet meer geweest. Ik bestel online en ik kom regelmatig in een zaakje met tweedehands-cd’s. Bij online bestellingen zijn het vaak cd’s die net uit zijn of cd’s die ik al voor release besteld heb. Dan is de voorpret groot, omdat je benieuwd bent hoe de nieuwe cd zal zijn. Vooraf downloaden doe ik niet, zelfs niet als het langer duurt dan verwacht. Da’s zonde van de voorpret.
Bij het zaakje met tweedehands-cd’s is het een kwestie van een voor een de bakken doorrausen en hopen dat m’n veiligheidshalve beperkte bedrag in contant geld niet al halverwege op is. Daar ligt de pret deels ook in het snuffelen naar cd’s die verder nergens meer te krijgen zijn of het plotseling tegenkomen van cd’s die je allang weer vergeten was.