Teheran, een zwanezang
F. Springer
[…] De roman miste alleen een dwingende vorm. En daarmee tempo. Terwijl Springer voorheen nu juist zo uitblonk in suggestie, en er op de pagina’s van zijn boeken ongezegd heel wat gebeuren kon, las dit dikke boek, waarin hij zo stevig uitpakte met beschrijvingen, gewoon niet lekker. […]
[x]#8134 fan woensdag 5 januari 2011 @ 10:33:59
