it is dochs oars, sûnt 2001

[…] Wat een uitgave als Eeuwig leven duidelijk maakt, is dat Michaël Zeeman zich tot een publiek moest richten dat hij kende. Een ontvanger die hij niet hoefde te imponeren, of te overtuigen, maar waarbij het wederzijdse vermaak voorop stond.

In krantenstukken kan dat niet, terwijl hij weinig anders schreef dan krantenstukken. […]

boeklog 24 iv 2011