Lotgevallen van de brave soldaat Švejk | 433 – 512
Jaroslav Hašek
Merkwaardig aan het tweede deel uit de trilogie over de Lotgevallen van de brave soldaat is de titel. ‘Aan het front’ heet dit deel. Terwijl de soldaten zich nu juist dit hele boekdeel lang op gepaste afstand bevinden van dat front. En de enige strijd die er is tussen ondergeschikten en leidinggevenden plaatsvindt.
Švejk is door een mirakel gepromoveerd tot ordonnans. En zijn voornaamste bezigheid schijnt daarmee te zijn geworden om aan de telefoon te wachten tot er orders van elders komen.
Want, dat de soldaten naar het front moeten, is een gegeven. Een noodlot dat alle leut verder toch ook een lading geeft. Nu nog is iedereen die in het boek voorkomt een mens, met ietwat uitvergrote menselijke eigenschappen. Nog even en dan kan aan dat bestaan een einde zijn gekomen.
Het voornaamste dat over de meeste soldaten duidelijk werd, is bovendien dat de meesten daar niet uit vrije wil zijn. De solidariteit met het keizerlijke Oostenrijk weegt niet zwaar onder mensen die zich allereerst Tsjech noemen, en liever geen Duits spreken.
Als boekdeel bood dit verder geen overweldigende leeservaring. Het bleek een deel van een route te zijn, en dan niet een onderdeel dat op zichzelf ook wat betekent.
Boeklogje volgt woensdag. De verplichting om nu ook snel deel 3 en 4 te lezen, en te behandelen, kleeft daaraan vast.
[volg mijn ideeën over De lotgevallen van de brave soldaat Švejk hier]
[x]#9795 fan zaterdag 11 februari 2012 @ 09:25:21
