Te fietsen | week 13
gebruiksartikel
Fietsen hebben toch weinig nodig om er uit te zien als fiets. Een frame. Twee wielen. De hint van een zadel. Het is genoeg.
Pas bij nadere beschouwing van de foto hierboven valt op dat het stuur en de hele aandrijflijn ontbreekt. De ketting is weg. De cranks. Het kransje met tandwielen voor. De pedalen.
Ik besteedde zondagmiddag eindelijk eens dat uurtje om een fiets uit elkaar te halen die al jaren niet meer gebruikt werd; en in de weg stond. Vooral omdat die al zolang goed was om weg. Veel nuttige onderdelen leverde deze exercitie me niet op. Maar nu kan ik de fiets tenminste stukje bij beetje gewoon met het huisvuil wegdoen.
De fiets was een goedkope Raleigh mountainbike. Toen die nog fiets was. En mountainbikes zijn niet heel nodig hier op de vlakte van het oneindige laagland. Maar het type fiets is wel heel sterk, en heeft plezierig stevige wielen. Ik kocht het ding vooral om er veel bagage aan te hangen, en er dan mee op vakantie te gaan.
Dat idee bleef er altijd wat bij.
In plaats daarvan werd het ding een tijd ingezet in het woon- werkverkeer. Want dat er versnellingen op zaten, was wel handig. Alleen hoeft een fiets in die functie maar een paar natte winters mee te maken, en dan niet heel goed onderhouden te worden, om geheel te verslijten.
Een duurdere fiets, met betere naven, had dat regime hoogstens wat langer volgehouden.
Maar een duurdere fiets was misschien nog wel gerepareerd. Ondanks alles. Ondanks dat de bracket al voor de tweede keer versleten was, en de fietsenmaker waarschuwde dat hij voor reparatie een hele nieuwe bevestigingsgroef zou moeten inslijpen; omdat een goedkoop aluminium frame en harde bracketcups zo vaak niet heel goed samengaan.
Gedachteloos gebruikt, zo moet het eindoordeel wel luiden. Deze woorden daarom een requiem noemen voor een fietsje is te veel eer. Mijn onverschilligheid lijkt me tekenender, en ook illustratiever voor hoe fietsen in Nederland gebruikt worden. Helaas.
[x]#9970 fan dinsdag 27 maart 2012 @ 13:42:56
