Citaat van de dag | 0508
Een kleine maand geleden ging het mis. Het team van mijn werkgever Bits of Freedom ging een workshop geven aan Tweede Kamerleden over Big Data. Bij de balie werden de namen even gecontroleerd om de gastenlijst af te kunnen vinken. De baliemedewerker stak zijn hand uit en ik gaf hem mijn Lichtbildausweis. Hij las mijn naam voor en zijn collega zette een vinkje voor mijn naam. Ik kreeg mijn pasje terug en kreeg een bezoekerssticker. Daarna zei hij: ‘Laat dat pasje nog eens zien?’ Toen ik het hem gaf, herkende hij het als iets dat niet echt was. Ik feliciteerde hem, zei dat hij pas de tweede persoon was die scherp genoeg was om het op te merken en gaf hem mijn paspoort. Hij bleef vriendelijk maar moest ‘toch even een melding maken.’
Dat was het begin van een gemoedelijke escalatie. Binnen een kwartier nadat ik mijn Lichtbildausweis had gegeven zat ik op de achterbank van een politieauto, met mijn handen op de voorstoel, op weg naar het bureau. Vanaf dat moment zit je in een procedure met een aantal vaste stappen. […]
Hans de Zwart, ‘In de Tweede Wereldoorlog hadden we wél wat te verbergen’
[x]#11518 fan donderdag 8 mei 2014 @ 18:33:00
