Meer, beter
Te fietsen | week 21
Het gesprek holde naar de conclusie dat je met regelmaat je grenzen moet verleggen om ergens beter in te worden. En ik vond die redenatie net wat te simpel.
Anders dan mijn gesprekspartners had ik dan ook de ervaring gehad overtraind te zijn geweest — mij was al eens overkomen enkel slechter te worden van alle extra inspanning die mij beter had moeten maken.
En toen werd ineens mijn boeklog tegen me gebruikt als argument. Omdat ik op boeklog inderdaad heb gemeld betere beschouwingen te schrijven als dit voor een ander moet gebeuren.
Wat ik overigens niet ontken.
Maar boeklog was nooit vol te houden geweest al die tien jaar als ik geen plezier had gehad in het schrijven van een tekstje iedere dag. Dat zo’n eeuwige eerste versie vervolgens niet ook nog hoogstaande literatuur opleverde, leek me daarbij logisch. Alleen was het mij daar nooit om te doen. Anders dan in wat ik verlang van de teksten die ik schrijf voor anderen.
Net zo beleef ik genoeg plezier aan mijn fietsen om daar geen extra training naast te willen doen, om de inspanning nog beter te kunnen verdragen. Ik heb in mijn tienerjaren genoeg buikspieroefeningen gedaan om de rest van mijn leven nooit meer te willen.
De hele winter doorrijden, ondanks alles wat het klimaat naar me gooit aan kou en nattigheid, lijkt me mede daarom training voor de zomermaanden genoeg.
Alsof er geen grenzen verkend worden door er toch even uit te gaan bij een windkracht 5, als het rond het vriespunt is, en er neerslag dreigt. Alsof de psyche niet evenzeer een rol speelt bij inspanningen als het lichaam.
[x]#11870 fan woensdag 20 mei 2015 @ 23:00:00
