Naakt
Te fietsen | week 23
Ooit volstond het al om geen hoed op te hebben als fietser, en sandalen te dragen in plaats van degelijke schoenen, om groot schandaal te maken. Dan werd je direct nageroepen op straat, vanwege je aanstotende naaktheid.
Tegenwoordig wijzen sommigen als ze mij zien naar hun voorhoofd, en roepen ‘helm op’, maar dat vergt al dat ik op een fiets rijd met een krom stuur, en strakke kleding aan heb. En ook dan nog betreft het slechts een enkele fanaat die meent commentaar te moeten geven.
Ik versta onder naakt fietsen kortom iets anders.
En dan doel ik zelfs niet eens op de ‘naked bike rides’ die elk jaar plaatsvinden in verschillende grote steden. Waarbij de deelnemers daadwerkelijk in hun bloot gat op het zadel plaatsnemen. Uit protest. Om zo te tonen hoe kwetsbaar fietsers in het verkeer van zulke grootsteden zijn.
Naakt fietsen gebeurt bij mij enkel op een fiets waar bijna niets op of aan zit.
Het licht mist, waardoor het gebruik beperkt is tot de zomermaanden.
De spatborden ontbreken, waardoor het niet mag regenen; en de wegen er al evenmin nat mogen bij liggen. Wat ook het gebruik beperkt tot de zomermaanden.
En er is geen slot. Waardoor het gebruik veelal beperkt blijft tot rond rijden.
Maar het is niet altijd zomer. En ik wil mijn fiets ook weleens gebruiken als vervoermiddel, om ergens te komen, en het ding dan even te parkeren.
Alleen kan dat vrijwel nergens onverschillig.
Hoe veel steden tegenwoordig ook bewaakte fietsenstallingen aanbieden.
Wie eenmaal een fiets ontstolen werd, zoals ik, houdt waarschijnlijk eeuwig een kwetsbaarheid. Immer rijst de vrees dat de reis terug naar huis nog een stuk lastiger kan worden. Want mijn fiets moet er wel nog zijn, als ik terugkeer waar het ding werd neergezet.
En die vrees geldt zelfs voor mijn busfiets. Waarmee ik enkel naar de bushalte rij. Niet omdat dit nu zo’n aantrekkelijk ding om te stelen is. Maar domweg omdat die fiets er niet zelden een hele dag staat.
[x]#11889 fan dinsdag 2 juni 2015 @ 23:00:00
