Sleutellust ii

Sleutellust ii
Te fietsen | week 19

Niets dan lof heb ik voor Shimano 8-versnellingsnaven. Het zou me niet verbazen als het me lukt om daarmee probleemloos 40.000 kilometer te fietsen. Of meer.

In vrijwel volledige stilte.

Problemen heb ik wel met wat er aan de buitenkant van die versnellingsnaaf gemonteerd moet worden. Shimano’s eigen opsteek-tandwieltjes bijvoorbeeld, slijten nogal snel. Dat probleem heb ik al eens geprobeerd op te vangen door een zo groot mogelijk tandwiel voor te monteren, opdat er achter wieltjes met 22 à 23 tanden in te zetten waren. Die hoeven dan namelijk niet zo veel kracht per tand te weerstaan als eentje van 15 à 16 tanden.

Alleen dan nog.

Vervelend is bovendien dat de slijtage altijd het eerst merkbaar wordt doordat de ketting er dan ineens afvalt na een hobbel in de weg.

Gelukkig daarom maar dat ik op mijn Clubman velgremmen heb, en niet afhankelijk ben van een terugtraprem; die immers zonder ketting niet werkt.

Ook het plastic onderdeel CJ-8S20 — dat de versnellingskabel verbindt met naaf — blijk ik om het jaar te moeten vervangen. De kunststof wordt bros. Wat op zich geen probleem hoeft te zijn, ware het niet dat daardoor altijd het stuk afbreekt waarmee ik de kabel los kan haken. En die kabel moet weleens los, anders kan het wiel niet uit de achtervork worden gehaald.

Overigens moet dat wiel er doorgaans enkel uit om intern onderhoud aan de naaf te kunnen plegen. Shimano wil dat het mechanisme met de planeetwielen minstens elke vijfduizend kilometer onder meer een oliebad krijgt. Mij is die merkolie veel te duur, en ik gebruik met succes ATF als alternatief.

De enige reden voor mij om nog eens op een zo veel duurdere 11-versnellingsnaaf over te stappen, is ook dat die niet helemaal gedemonteerd hoeft te worden voor zo’n oliebad. Die dingen draaien in olie, en dit smeermiddel is gewoon via een tappunt in het naafhuis te vervangen.