Juni
Te fietsen | week 24
Elk jaar in juni, de stille blijdschap over hoe veel mooier het landschap eruit ziet als het aangekleed is met groen. En dan is mooier nog niet eens het goede zelfstandig naamwoord.
Zo veel minder onherbergzaam is het overal dan. Zo veel vriendelijker voor het oog.
En over dat element moet niet te gering worden gedacht. Mijn horizon wordt er namelijk automatisch groter van als de wereld groener is. Ineens verdwijnt voor even het lichte taboe om ook de streken te bezoeken waar in de winter en lente domweg niet genoeg te zien valt. Om de kaalte dan. Want, onvriendelijk lege polders volop in het Noorden. Of anders zijn wel de eindeloze hectares kleiland te noemen die ooit herwonnen werden op de zee; waar in de gure maanden enkel een weggetje hier en daar over een oud kronkelend dijkje de fietser iets extra’s heeft te brengen.
Zijn er eind mei en in juni bovendien dorpsfeesten volop in de plaatsen rondom. Die dan, zeker op avondritjes, het sterke contrast kunnen brengen van een opvallende levendigheid na tientallen kilometers stilte. Ineens zijn er ook mensen op straat, waar anders nooit iemand loopt.
En goed, dat die dorspfeesten zo vaak gepaard gaan met luide net-niet-hedendaagse muziek is dan iets anders. Al heeft zelfs die mechanische bombast nog wel wat als deze licht abstract, want verwaaid door de wind, van een afstand gehoord wordt. Want, daardoor kan ik doorgaans nog altijd beslissen om mijn route te veranderen. Om de normale stilte nog voor even te blijven koesteren.
[x]#13169 fan maandag 12 juni 2017 @ 09:26:45
