Juli
Te fietsen | week 27
Halverwege het kalenderjaar moeten de drie doorgaans mooiste maanden van het fietsjaar nog altijd komen. En toevallig vallen deze maanden samen met het seizoen dat zomer heet.
Gek genoeg maakt al mijn zomerse fietsen alleen amper enige herinnering aan. Want om een fietsritje memorabel te maken, moet daarin wel iets bijzonders gebeuren. Vorig jaar werd ik in juni een keer overvallen door een mateloze hoosbui, en zoiets blijft me dan bij; want daarvan weet ik nog precies waar dat gebeurde, hoe veel water er op de weg stond, en zelfs waar de bui ineens minderde. Wat er de rest van juni allemaal gebeurd is, zou ik zo niet kunnen zeggen.
Net als de enkele keer dat ik eens een hele dag weg ga dit me dan wel bijblijft, omdat er dan ineens zo veel niet op routine gaat. Ik drink dan eens ergens koffie onderweg waar ik nog niet eerder was. Of er wordt eens een bakkerij bezocht, een ijsje gegeten, een pontje genomen. En dat zijn allemaal hechtpuntjes om het geheugen te helpen.
Maar de doorsnee ritjes op de zomerse dagen zijn nooit lang genoeg om in onbekend terrein te belanden — zelfs niet als ik zeventig, tachtig kilometer fiets.
En ik trek dan vertrouwde kleding aan, die niet klappert of klemt. Ik hoef niet na te denken over wat er aan eten en drinken zoal mee moet gaan. Zelfs aan de routekeuze hoeven vooraf geen gedachten te worden gewijd. Als er veel wind staat, wil ik die eerst tegen hebben. Staat er weinig wind, dan maakt het allemaal niet uit. En ik weet inmiddels dat me toch pas na een kilometer of tien duidelijk wordt welke afstand er verder nog mogelijk is.
Gaat het ook enkel om het fietsen dan.
En er zijn dan achteraf etiketten op te plakken op mijn soort aan beleving; modieuze labels uit al de industrieën die zo graag financieel profiteren van mensen met stress. Alleen doe ik dat liever niet. Zomerfietsen is zomerfietsen.
[x]#13195 fan maandag 3 juli 2017 @ 23:23:23
