Tale of Love and Darkness ~ Amos Oz
Eén van mijn vele vooroordelen over boeken is dat in een autobiografie de kindertijd van een schrijver meestal overgeslagen kan worden. Helemaal als die auteur een landgenoot is, en daarmee onder voorspelbare omstandigheden opgroeide. Geen kind bestaat er dat al dingen doet die moeite van het vermelden waard zijn.
Maar dan lees ik nu eens een boek dat vrijwel alleen gaat over de eerste twaalf levensjaren van iemand, die pas veel later schrijver zou worden. En dan biologeert me dat van begin tot eind.
Toegegeven, Amos Oz kwam in 1939 in Jeruzalem ter wereld, dat toen nog in het Britse protectoraat Palestina lag. Zijn kinderjaren vielen samen met de Tweede Wereldoorlog, en de onafhankelijkheidsstrijd van Israël.
Daarbij waren zijn ouders gevluchte Europese joden, elk met een eigen geschiedenis, ieder met ook een uitgebreide familie weer, die door de omstandigheden getekend zou worden.
Die donkerte uit de titel is daarmee wel verklaard En toch biedt dit boek ook weer genoeg lucht en humor.
A Tale of Love and Darkness wordt pas ondraaglijk op de allerlaatste bladzijde, als Oz de dood van zijn moeder beschrijft. Tegelijk is zelfs die passage razendknap geschreven, omdat die dood al vanaf het begin wordt aangekondigd. Relatief kort nadat hij een halve wees was geworden viel ook het hele gezin uiteen. Oz veranderde zijn naam — hij werd geboren als Amos Klausner –- en vertrok alleen naar een kibboets. Over al deze stappen heeft de lezer al lang gelezen, voor de redenen daarachter wat begrijpelijker worden.
In latere interviews zei Amos Oz over dit boek dat hij daarmee twee mensen had geïntroduceerd bij de rest van zijn familie, die hen nooit gekend hadden, of in elk geval niet heel erg goed. Zijn vader en zijn moeder. Die zo van hun enigst kind, de zoon, hoopten dat hij wel zou gaan presteren wat hen door omstandigheden weerhouden was.
En wat een onvergetelijke kennismaking leverde dat op…
RSS feeds