Door het lint ~ Ian Rankin

Dit is de tweede thriller van Rankin die ik las, en ook deze viel mij niet echt mee. Ik schrijf dit boeklogje zonder te hebben gezien wat mijn bezwaren de vorige keer waren. Dus misschien is er wat overlap met wat ik toen ook al vond. Maar voor mij heeft het even nut om te kijken of mijn bezwaren de schrijver gelden, of uniek zijn voor dit boek. Excuus.

Allereerst vind ik dit boek te dik, en dit komt vooral omdat er naar mijn smaak te veel dialoog in staat. Het kan goed zijn dat de Engelse versie meer meegeeft aan al die pratende personages, maar in het Nederlands sloegen al die kwootjes wat dood.

Samenhangend met de grote lengte was er te lang het idee dat het verhaal niet echt opschoot.

Nu zijn mijn eisen aan thrillers en policiers niet vreselijk hoog. Sleur me het verhaal in, en zorg dat ik na zo’n anderhalf uur vermaak weer tevreden met mijn leven verder kan. Dat is alles. Desnoods duurt het een half uur meer.

Dus, als de vaart dan ontbreekt, ga ik vooral letten hoe de schrijver zijn verhaal opzet. Dat is nooit een goed teken.

Nu is Rankin zonder meer ambitieus in dit boek, dat een enorm groot tal plotelementen bevat; variërend van de omgang met oorlogsmisdadigers na VE-day, tot de heerschappij op straat in Edinburgh, vrouwenhandel, en de beste manier om drugs het Verenigd Koninkrijk binnen te smokkelen. Vergeet ik nog het familieleven te noemen van de hoofdpersoon, de rampen die daarin gebeuren, en nog heel veel meer. Misschien was dit wat veul allemaal.

Het boek was dus ook te dik omdat het verhaal te dun werd.

Ik sluit niet uit dat Rankin in het Engels beter is te lezen, maar gezien mijn relatieve onverschilligheid over wat mij in vertaling werd voorgezet, zal ik dat niet snel gaan uitzoeken.

meer Rankin op boeklog

Ian Rankin, Door het lint
368 pagina’s
Uitgeverij Luitingh, 2004
vertaling van The Hanging Gardens, 1998

Hand & Tand ~ Ian Rankin

Het is aan de lichte kant wat ik allemaal lees deze zomer. Niet dat mij dit iets interesseert, maar ik meld het zelf maar even. Om klachten voor te zijn.

Toch zijn thrillers, zoals deze, eigenlijk helemaal niet licht. Ze gaan over het slechtste in de mens, of de corruptie van de boven-ons-gestelden. Historici schrijven over precies dezelfde onderwerpen, en die krijgen nooit het verwijt makkelijk te willen scoren. Of enkel maar vermaak te bieden.

Ian Rankin is de meest verkochte thrillerschrijver van het moment in Groot-Brittannië. Hij won al een life-time-achievement award, en er zal deze winter in Nederland een TV-serie naar zijn werk worden uitgezonden. Succes en waardering zijn er alom. Maar ik zal niet snel meer een boek van hem lezen.

Dat heeft minder met Rankin te maken dan met mij.

Ik verlang namelijk toch iets van mijn lichte leeswerk. Noem het onderdompeling, noem het identificatie met enkele personages.

Aardig aan de boeken van Sjöwall & Wahlöö die ik onlangs las, was voor mij niet het meemaken van de misdaad daarin, maar iets anders. Het onderlinge contact tussen die mensen van de rijksmoordbrigade misschien. Of dat ook duidelijk werd hoeveel domme routine er in dat politiewerk zit.

Rankin bood mij dat allemaal niet in dit boek. Misschien omdat zijn hoofdpersoon ditmaal dienst moest doen in een vreemde stad.

Ik vond dit boek ook te dik, juist doordat er niets was dat me meesleepte. Houd ik ook al niet zo van verhalen over seriemoordenaars, terwijl er in dit boek eentje moet worden opgespoord.

Het is moeilijk uit te leggen waardoor Hand & Tand me nu precies onverschillig liet. Maar er was geen moment uitstel van ongeloof. Ik zag hoe het verhaal werd opgebouwd, en welke elementen wanneer werden ingebracht. Dat was allemaal best knap gedaan, daar niet van. Maar het moet me niet al tijdens het lezen opvallen.

Ian Rankin, Hand & Tand
256 pagina’s
Uitgeverij Luitingh – Sijthoff © 2000
Vertaling van Tooth & Nail © 1992

Schuld & boete ~ Ian Rankin

Elk jaar is juni voor de boekhandel de maand van het spannende boek. En iedere keer hoort daar ook een gratis actieboekje bij. Dat is steevast geschreven door een buitenlander, en ik vind er nooit iets aan. De ene traditie lokt de andere uit, en dat heeft wel iets moois.

Maar dit jaar is dat anders. Het is misschien wat onnozel om Ian Rankin te prijzen — hij schijnt goed te zijn voor tien procent van alle omzet aan spannende boeken in het Verenigd Koninkrijk — maar het is wel een vakman.

Toegegeven, om een hoofdpersoon inspecteur Rebus te noemen, is mij wat te woordspelerig. Maar in het Engels ligt dat misschien anders. En de vier verhaaltjes in dit actieboekje zijn gewoon vlot gebrachte plotgedreven vertellingen, met steeds een verrassend einde.

Misschien dat die verrassing wat tegenvalt als ik langer over zo’n verhaal nadenk, maar daar gaat het natuurlijk niet om. Een schrijver van misdaadverhalen moet mij het boek inzuigen en mag de betovering pas op het einde verbreken. Rankin lukt dat.

Al zal ik hem toch eerst ook in het Engels moeten lezen, om te zien hoe hij dat Edinburgh echt beschrijft. Om een of andere reden leek de vertaling iets aan afstand te brengen.

Ian Rankin, Schuld & Boete
Een inspecteur Rebus bundel
96 pagina’s
Stichting CPNB © 2006