Hand & Tand ~ Ian Rankin
Het is aan de lichte kant wat ik allemaal lees deze zomer. Niet dat mij dit iets interesseert, maar ik meld het zelf maar even. Om klachten voor te zijn.
Toch zijn thrillers, zoals deze, eigenlijk helemaal niet licht. Ze gaan over het slechtste in de mens, of de corruptie van de boven-ons-gestelden. Historici schrijven over precies dezelfde onderwerpen, en die krijgen nooit het verwijt makkelijk te willen scoren. Of enkel maar vermaak te bieden.
Ian Rankin is de meest verkochte thrillerschrijver van het moment in Groot-Brittannië. Hij won al een life-time-achievement award, en er zal deze winter in Nederland een TV-serie naar zijn werk worden uitgezonden. Succes en waardering zijn er alom. Maar ik zal niet snel meer een boek van hem lezen.
Dat heeft minder met Rankin te maken dan met mij.
Ik verlang namelijk toch iets van mijn lichte leeswerk. Noem het onderdompeling, noem het identificatie met enkele personages.
Aardig aan de boeken van Sjöwall & Wahlöö die ik onlangs las, was voor mij niet het meemaken van de misdaad daarin, maar iets anders. Het onderlinge contact tussen die mensen van de rijksmoordbrigade misschien. Of dat ook duidelijk werd hoeveel domme routine er in dat politiewerk zit.
Rankin bood mij dat allemaal niet in dit boek. Misschien omdat zijn hoofdpersoon ditmaal dienst moest doen in een vreemde stad.
Ik vond dit boek ook te dik, juist doordat er niets was dat me meesleepte. Houd ik ook al niet zo van verhalen over seriemoordenaars, terwijl er in dit boek eentje moet worden opgespoord.
Het is moeilijk uit te leggen waardoor Hand & Tand me nu precies onverschillig liet. Maar er was geen moment uitstel van ongeloof. Ik zag hoe het verhaal werd opgebouwd, en welke elementen wanneer werden ingebracht. Dat was allemaal best knap gedaan, daar niet van. Maar het moet me niet al tijdens het lezen opvallen.
RSS feeds