Door het lint ~ Ian Rankin
Dit is de tweede thriller van Rankin die ik las, en ook deze viel mij niet echt mee. Ik schrijf dit boeklogje zonder te hebben gezien wat mijn bezwaren de vorige keer waren. Dus misschien is er wat overlap met wat ik toen ook al vond. Maar voor mij heeft het even nut om te kijken of mijn bezwaren de schrijver gelden, of uniek zijn voor dit boek. Excuus.
Allereerst vind ik dit boek te dik, en dit komt vooral omdat er naar mijn smaak te veel dialoog in staat. Het kan goed zijn dat de Engelse versie meer meegeeft aan al die pratende personages, maar in het Nederlands sloegen al die kwootjes wat dood.
Samenhangend met de grote lengte was er te lang het idee dat het verhaal niet echt opschoot.
Nu zijn mijn eisen aan thrillers en policiers niet vreselijk hoog. Sleur me het verhaal in, en zorg dat ik na zo’n anderhalf uur vermaak weer tevreden met mijn leven verder kan. Dat is alles. Desnoods duurt het een half uur meer.
Dus, als de vaart dan ontbreekt, ga ik vooral letten hoe de schrijver zijn verhaal opzet. Dat is nooit een goed teken.
Nu is Rankin zonder meer ambitieus in dit boek, dat een enorm groot tal plotelementen bevat; variërend van de omgang met oorlogsmisdadigers na VE-day, tot de heerschappij op straat in Edinburgh, vrouwenhandel, en de beste manier om drugs het Verenigd Koninkrijk binnen te smokkelen. Vergeet ik nog het familieleven te noemen van de hoofdpersoon, de rampen die daarin gebeuren, en nog heel veel meer. Misschien was dit wat veul allemaal.
Het boek was dus ook te dik omdat het verhaal te dun werd.
Ik sluit niet uit dat Rankin in het Engels beter is te lezen, maar gezien mijn relatieve onverschilligheid over wat mij in vertaling werd voorgezet, zal ik dat niet snel gaan uitzoeken.
RSS feeds