Fritz Korbach; Onaangepast ~ Vincent Ronnes
Bijzonder goed verkocht worden ineens de boeken voor mensen die normaal geen letter lezen. Mannenboeken. Die dan telkens de biografie geven van een voetballer die ondanks zijn bevoorrechte uitgangspositie toch een puinhoop van zijn leven wist te maken.
Want het schijnt heel interessant te zijn om te lezen hoe iemand met meer geld dan verstand zijn riante inkomen opmaakte aan auto’s, prijzige vrouwen, verdovende drugs, en onnozele hobby’s als gokken.
Al dat schijnt bij de voetbalsport te behoren. Een groot deel van de miljonairs op de velden is binnen een paar jaar na gestopt te zijn bankroet. In Engeland claimt een belangengroep zelfs dat drie van elke vijf Premier League-spelers al snel na hun carrière in financiële problemen komt. Anderen sussen dat het hoogstens om 10% tot 20% van de oud-voetballers gaat daar.
Fritz Korbach; Onaangepast is een biografie die al verscheen voor de huidige golf aan voetballersportretten. Bovendien gaat het boek over een trainer; die zelf nooit heel hoog voetbalde. Speelt zelfs mee dat Korbach al evenmin ooit een werkelijke topclub trainde.
Waar hij vooral in uitblonk, was om een team uit de Eerste Divisie aan het voetballen te krijgen, en hen dan promotie af te laten dwingen naar de Eredivisie — de hoogste klasse in het betaalde voetbal in Nederland.
Daar kwam bij dat Korbach een aardige babbel had — en het mede daarom goed deed in de media.
Toch is ook een constante in dit boek dat hijzelf zijn leven tot een puinhoop maakte. Deze biografie eindigt als Fritz Korbach [1945 — 2011] nog leeft. Het einde is zelfs onverwacht optimistisch van toon. Korbach lijkt eindelijk van de drank af te zijn. De financiële puinhoop in zijn leven lijkt op orde te komen. Het gaat hem beter dan in de jaren daarvoor. Toen hij nog gesnapt werd op de winkeldiefstal van een pakje rosbief uit een supermarkt, en daarom voor moest komen.
Het was ook niet dit boek dat me met vragen achterliet — dat is vlot geschreven. En de verhalen van en over Korbach’s vaak zo onaangepaste gedrag zijn niet eens onaardig. Ondanks zijn stuitende egoïsme.
Ik werd alleen nog meer tot nadenken aangezet over de totem die voetbal is in de huidige samenleving.
Terwijl voetbal toch niet meer is dan volksvermaak, kost balletjetrap de samenleving miljoenen, zo niet miljarden, mede vanwege de grote politie-inzet die bij zo veel wedstrijden nodig is om ‘supporters’ uit elkaar te houden. Zwijg ik nog over de kapitalen aan rechten die de publieke omroep meent te moeten betalen voor reeksen aan wedstrijden waarvan de meeste er in het geheel niet toe doen.
Voetbalclubs worden ook altijd erg slecht gerund financieel, mede omdat er doorgaans onnozel wordt ingekocht, en de spelers er te veel verdienen — anders gaan ze weg. Waarop lokale overheden dan weer schijnconstructies bedenken om de clubs te subsidiëren; omdat rechtstreekse subsidie verlenen officieel nu eenmaal niet mag.
Zijn vele voetballers en hun trainers ook nog stuitend nare mensen. Vanzelfsprekend omdat ze heiliger worden gemaakt dan goed voor ze is.
Punt wordt daarmee dat er niet eens een boek nodig is met leuke verhalen over voetbal om een aardig onderwerp bij de kop te hebben. Beschrijf enkel hoe het echt zit, en de werkelijkheid blijkt al te krankzinnig voor woorden. Want als er zulke vrijgestelden bestaan, worden die toch allereerst gemaakt door ons aller bewondering.
RSS feeds