Beroep S1ngle ~ Hanco Kolk en Peter de Wit

Sinds de boektitels hier in de categorieën op alfabet worden gesorteerd, kom ik nog weleens besprekinkjes tegen van helemaal uit het begin. Die zijn raar. Niet alleen omdat ik toen onhandiger was in het scannen van kaften, maar ook was er toen minder vorm dan nu.

In de nu ruim 500 boeklogjes heb ik een ontwikkeling doorgemaakt. Maar daardoor lijken er ook minder positieve uitschieters in mijn stukjes te zijn.

Net zo is het weleens interessant om naar de eerste jaren van een schrijver te kijken, of naar een strip in dit geval. De inhoud is misschien al goed, maar hoe consistent was die? In Beroep S1ngle werden voor het eerst de avonturen gebundeld van de drie vrijgezelle vriendinnen. Van toen de tekenaars die dames eigenlijk nog aan het uitvinden waren. In 2000 en 2001.

De lof over de vloeiende lijn die Hanco Kolk op dat moment introduceerde, heb ik hier al vaker geuit. En toch zijn de tekeningen zoals die nu in dit boek staan bijna houterig vergeleken met de strip zoals die nu dagelijks gepubliceerd wordt.

Maar de grappen waren soms heel goed toen. Ik heb de heren Kolk en De Wit nooit meer zo hard de spot zien drijven met contactadvertenties als hier.

En dat is misschien wel jammer.

Hanco Kolk en Peter de Wit, Beroep S1ngle
120 pagina’s
Uitgeverij De Harmonie © 2001

Factor S1ngle ~ Hanco Kolk en Peter de Wit

Wat te zeggen van een stripalbum waarin alleen maar afleveringen gebundeld zijn die ik al eens in de krant gelezen heb? Allereerst hoe me opvalt dat de periode tussen 12 v 2003 en 14 i 2004 niet zo lang geleden is dat ik de grapjes al heb kunnen vergeten. Zo’n boek is dus snel uit.

En anders dan bij de eerste en tweede verzamelbundel van S1ngle stonden er ook al geen afleveringen in die te gewaagd waren voor in de krant, en nu hun eerste publicatie beleefden.

Wel is er een reeks afleveringen waarin meestal mannen optreden die zich via de website hebben aangemeld voor een date met een van de drie vrouwelijke hoofdpersonen Fatima, Nienke of Stella.

Maar de meeste ruimte geeft dit album aan de liefdesrelatie van Fatima – zij die altijd maar met éen oog wordt afgebeeld – en Ramone de Vries, een beginnende prof bij Ajax. Daarbij wordt een reeks heerlijke grappen over spelersvrouwen gemaakt, die zelfs Silvie Meis begreep blijkens de achterflap.

In Factor S1ngle ontbreekt helaas hoe Fatima die Ramon leerde kennen. Misschien omdat de makers later niet meer aannemelijk konden maken wat een duurbetaalde Ajax-prof nu in een metro deed, maar het kan ook zijn dat die afleveringen in de derde bundel zijn opgenomen.

Hanco Kolk en Peter de Wit, Factor S1ngle
112 pagina’s
Uitgeverij De Harmonie, 2004

Lifestyle S1ngle ~ Hanco de Kolk en Peter de Wit

Zoals er troosteten bestaat, is er ook troostlezen. En vreemd genoeg zorgen eigenlijk alleen stripalbums voor troost bij mij. Dat moet wel dateren van vroeger. Van thuis met griep op de bank, terwijl ik eigenlijk op school had moeten zitten. En dan maar gedachteloos bekijken wat al zo vaak werd bekeken.

Dit tweede deel uit de S1ngle-reeks brengt niet alleen humor, maar ook een zijdelings commentaar op de tijd. Doordat het over drie alleenstaande vrouwen gaat, die in de zorg werken. Want zie, mijn verstand blijft wel werken. Helemaal zonder idee wat strips doorbladeren, lukt niet meer.

Hanco Kolk en Peter de Wit, Lifestyle S1ngle
120 pagina’s
Uitgeverij De Harmonie © 2002

Sigmund. Dertiende sessie ~ Peter de Wit

De Twaalfde verzamelband met krantenstrips over dit cynische psychiatertje viel al niet mee. De Dertiende bleek nog minder.

De leuk bedoelde avonturen van Sigmund als hulpje van bondscoach Advocaat, tijdens het Europees Kampioenschap voetbal in Portugal, vormden wel het absolute dieptepunt in dit album.

En dan nog, grappen maken over de zorgsector of de eeuwige behoefte van mensen om te zeuren over hun leven is terecht. Daar zo lang mee door gaan, betekent dat ik de variaties op de thema’s inmiddels wel doorzie, en nu dus afhaak.

Wat in een krant allemaal best kan met éen aflevering per dag, moet wel winnen bij verzameling. Maar dit boek legt alleen de clichés in de aanpak bloot. Nog niet eens de aanzet tot een glimlach was er, mijn lippen krulden zich hoogstens tot een gaap.

Peter de Wit, Sigmund: Dertiende sessie
72 pagina’s
Uitgeverij De Harmonie, 2004

Sigmund. Twaalfde sessie ~ Peter de Wit

Het grootste deel van mijn volwassen leven had ik een abonnement op De Volkskrant. Eerst voornamelijk omdat het zo prettig was die dikke zaterdagkrant gewoon thuis bezorgd te krijgen, daarna misschien omdat ik in de krant geloofde, maar tenslotte alleen nog om me er aan te ergeren.

Het abonnement opzeggen bracht rust, maar deed me ook enige dagelijkse kostgangers verliezen die ik wel graag zag komen. Remco Campert, als hij niet over drs. Mallebrootje schreef, Martin Bril met de helft van zijn columns, en dat ene stripje achterin van Peter de Wit over die hardvochtige psychiater.

Maar gelukkig wordt het werk van columnisten en striptekenaars na een tijdje ook in boekvorm uitgebracht. Alleen heb ik van Sigmund niet het idee dat die strip leuker wordt door een paar honderd afleveringen bij elkaar te zetten. Dit in tegenstelling bijvoorbeeld tot het werk van Hein de Kort. Maar bij De Wit vallen ineens de sjablonen op; de makkelijke ideetjes, de kleine variaties in de grappen rond de vaste bijfiguren.

Er stonden voor mij twee afleveringen in deze bundel waar ik om heb kunnen lachen. In beide was er sprake van een zekere schrijver A.F.Th.. Maar goed. Twee geslaagde grappen, dat is al meer dan de meeste bundels mij bieden.

Peter de Wit, Sigmund: Twaalfde sessie
72 pagina’s
Uitgeverij De Harmonie, 2003