Sigmund. Twaalfde sessie ~ Peter de Wit
Het grootste deel van mijn volwassen leven had ik een abonnement op De Volkskrant. Eerst voornamelijk omdat het zo prettig was die dikke zaterdagkrant gewoon thuis bezorgd te krijgen, daarna misschien omdat ik in de krant geloofde, maar tenslotte alleen nog om me er aan te ergeren.
Het abonnement opzeggen bracht rust, maar deed me ook enige dagelijkse kostgangers verliezen die ik wel graag zag komen. Remco Campert, als hij niet over drs. Mallebrootje schreef, Martin Bril met de helft van zijn columns, en dat ene stripje achterin van Peter de Wit over die hardvochtige psychiater.
Maar gelukkig wordt het werk van columnisten en striptekenaars na een tijdje ook in boekvorm uitgebracht. Alleen heb ik van Sigmund niet het idee dat die strip leuker wordt door een paar honderd afleveringen bij elkaar te zetten. Dit in tegenstelling bijvoorbeeld tot het werk van Hein de Kort. Maar bij De Wit vallen ineens de sjablonen op; de makkelijke ideetjes, de kleine variaties in de grappen rond de vaste bijfiguren.
Er stonden voor mij twee afleveringen in deze bundel waar ik om heb kunnen lachen. In beide was er sprake van een zekere schrijver A.F.Th.. Maar goed. Twee geslaagde grappen, dat is al meer dan de meeste bundels mij bieden.
RSS feeds