Over boeklog, tijdens de eerste tien jaar
Witold Gombrowicz, uit zijn dagboek
Van bijna alles in de literatuur kan worden gezegd dat het te lang is. [267]
Jules Renard, Dagboek 1887 – 1899
‘Geef mij te lezen’: het zou een gebod kunnen zijn
Peter Handke, Die Geschichte des Bleistifts
Alle literatuur die geschreven wordt naar voorbeeld van andere literatuur is vervelend, per definitie, want literatuur is toch al niet het meest opwindende bedrijf in de wereld en dan moet je het nog gaan zitten naäpen ook. [16]
Gerrit Krol, De schrijver, zijn schaamte en zijn spiegels
Zoals mensen gereedschappen maken, zo maken werktuigen de mens. Aan het begin van de negende jaargang van boeklog, na zo’n 2400 boeklogjes, zijn mijn ideeën over wat deze website is en doet anders dan in het begin.
Boeklog is een publiek maar strikt persoonlijk leesdagboek. Ik begon deze website ooit als vrijplaats — om te kijken wat er zou komen te staan als ik me eens niet op een doelgroep hoefde te richten, en eens niet teksten zou hoeven te schrijven volgens een bestaand sjabloon — omdat mijn werk elke dag die strikte eisen wel stelde.
En al deze eigenschappen hebben grote invloed — op mijn leesmenu bijvoorbeeld; alleen al doordat ik bewuster boeken ben gaan kiezen om hier een beetje afwisseling in het aanbod te hebben. Er is daardoor soms haast een lijn in mijn leesgedrag.
Het heeft nut om aan te tekenen wat zoal mijn gedachten waren bij het lezen van een boek. Dus zal de publieke kant van dit dagboek nog wel even blijven bestaan.
Niet te vermijden zal daarbij zijn dat komende boeklogjes nog meer dan voorheen afwijken van de doorsnee boekrecensie in krant of weekblad. Steeds beter is me duidelijk geworden dat een echt goede recensie bijvoorbeeld vereist om een boek twee keer te lezen. Met een behoorlijke spanne tijds daartussen.
En het enige dat professionele recensenten en ik gemeen hebben, is dat wij menen al na de eerste kennismaking een reactie te kunnen geven. Zij moeten dat ook, omdat voor hen allereerst usance is om de publicatieschema’s in boekenland te volgen, en actueel te doen. Mijn boeklogjes zijn eerder lui te noemen, omdat me allereerst mijn persoonlijke reactie interesseert.
Alleen staat geen boeklogje hier los van het andere.
Context creëert ook betekenis; dat is éen van eeuwige thema’s hier.
Boeklog is een feuilleton, met beter en veel minder geslaagde afleveringen. Boeklog krijgt vorm vanuit een verzameling aan inzichten en vooroordelen waarin minder verandert dan ik wel zou willen.
Niet in elk boeklogje over een roman zal ik daarom herhalen moeite te hebben met de grote status van lange fictiewerken — alleen al omdat er altijd iets is aan een roman dat niet deugt.
Niet bij elke biografie zal ik schrijven dat de maker er te zeer op vertrouwt dat de status van de geportretteerde het boek wel interessant zou maken. De biografie is een onmogelijk genre.
En niet altijd zal ik opgewonden bezoekers meer geduldig uitleggen dat boeklog nimmer aan hun voorwaarden kan voldoen, simpelweg omdat boeklog míjn eigen plaats is. En dat hun probleem daarmee allereerst iets over hún blindheid zegt.
Ik onderzoek mijn vooroordelen tenminste.
A.IJ. van den Berg
januari 2013
meer over mij persoonlijk op: eamelje.net
meer over uw verwijten: Boeklog, tussen maker en publiek
nog oudere versies van de ‘Over boeklog’-tekst.
zie ook:
- bekentenissen van een verwende lezer;
- bekentenissen van een snelle lezer;
- bekentenissen van een kritische lezer;
- bekentenissen van een onbevoegd recensent;
- niet iedereen is een criticus;
- vooroordelen;
- vertellen, en schrijven, heeft ook met techniek van doen;
- mijn leesgewoonten;
- boeklog, en de wens tot opinies;
- het verschijnsel heeft een naam, het heet concisie
- Boeklog, bij het komende lustrum
- Boeklog, en het eeuwige compromis
- In de herkansing ziet men soms wel opvallend veel meer
- 500 fictieboeken. Toch nog
- De perfecte boekrecensie
- Wat is de ideale lengte van een boek?
RSS feeds