Het ‘Verhaal Nederland’

uit de NRC van 27 v 2005
Er komt dus zeker een historische canon voor het basis- en voortgezet onderwijs. Het ministerie van Onderwijs, cultuur, en wetenschap heeft daartoe een commissie ingesteld. Zoals te doen gebruikelijk.
In ‘het verhaal over Nederland’ zou zeker terug moeten komen dat autoriteiten hier altijd op alle ontwikkelingen gereageerd hebben door een commissie in te stellen, daar wat vriendjes in te zetten, en die iets voordehandliggends te laten produceren. Als de inspanning maar gezien wordt, dat is hier altijd belangrijker dan kwaliteit of resultaat.
Maar goed, laat ik de commissie een kans geven zonder al meteen cynisch te worden over het initiatief.
En toch, het idee van een canon alleen al, dat maakt me kopschuw. Geschiedschrijving heet een discussie zonder eind te zijn, en wat een historisch werk opmerkelijk maakt, is altijd de unieke interpretatie van een enkel individu.
Commissies produceren bijna nooit dergelijke haute cuisine, maar hoogstens een afhaalbuffet vol snelklaarvoedsel, dat makkelijk overal onder standaardomstandigheden opgewarmd kan worden.
Wat ik dus bij voorbaat tegen zo’n canon heb, is dat die laf zal zijn en van boven opgelegd wordt. Omdat elke onderwijzer of docent daarmee het recht verliest zelf de geschiedenis te interpreteren om leerlingen te wijzen op wat er om hen heen gebeurt.
Dat is toch al een kwaal van het onderwijs, het ontkennen dat de mensen die voor de klas staan eigen kwaliteiten hebben.
Enfin, mijn mening over een ouder uitgewerkt voorstel tot zo’n historische canon, die veel te politiek geöriënteerd uitviel, staat hier.
[x]#1252 fan zaterdag 28 mei 2005 @ 19:35:28
Ronald op 30 mei 2005 @ 12:05:24
Maar hebben mensen die voor de klas staan wel eigen kwaliteiten? Ik heb ze nooit onmoet als leerling.