De mythe van de eerlijke winnaar | 2
Zwemmen is een van de saaiste televisiesporten denkbaar, omdat zo veel onder water, en dus uit beeld, gebeurt. Bij een spannende race ziet ook geen kijker wie er als eerste aantikt. Dat wordt pas even later door een computer meegedeelt.
Vanwaar dan toch die paniek over de geavanceerde zwempakken?
In de verslaggeving van het WK worden alle nieuwe wereldrecords met een schouderophalen afgedaan. Want snelle tijden komen toch alleen maar van die pakken. Zelden heb ik zulke geborneerde journalistiek meegemaakt. Gebeurt er eens iets opmerkelijks in de sport, is dat ineens kwalijk.
Altijd als iedereen het stellig eens lijkt over iets, begin ik me af te vragen waarom dan wel. En of er niet anderen zijn die erop wijzen dat technische vooruitgang in de sport zelden tegen te houden is. Maar pas bij de Australiërs vond ik enige relativering van de pakkenhysterie.
Lachlan Thompson, associate professor in de vliegtuigbouwkunde aan de RMIT, vindt die pakken om verschillende redenen een goede ontwikkeling.
Het polyurethaan, waarvan de nieuwste zwempakken gemaakt zijn, helpt de zwemmer bijvoorbeeld z’n warmte beter vast te houden. Het menselijk lichaam is nu eenmaal heter dan het water van het bad, en verliest warmte daardoor. Zo’n pak beperkt daarmee niet alleen energieverlies op de langere afstanden, maar helpt ook op de korte afstanden, met alle series, die verliezen te verminderen — wat het herstel na de series bevordert.
Kijk.
Atleten staan niet los van de tijd waarin ze leven, stelt Patrick Smith. Oude kampioenen moeten daarom niet zo zeuren.
Ook waar.
[x]#6100 fan zaterdag 1 augustus 2009 @ 13:20:42
