Te fietsen | week 02
de toerfiets
Fietsen is een werkwoord met een lading die voor iedereen anders ligt. Ook al omdat in Nederlands fietsen vaak zo gedachteloos gebeurt. Men moet even ergens heen, en dat gaat hier dan al gauw het snelst en makkelijkst op de fiets.
In de meeste landen elders is het autoverkeer niet gewend om de weg te moeten delen met andere voertuigen. Fietsen wordt daar dan al gauw een avontuur. Fietsen is er een activiteit waar men zich speciaal voor omkleedt, in meerekkende kunststof, en waarbij een helm wordt opgezet.
Als ik aan fietsen denk, is het meestal meer in die buitenlandse betekenis dan in de Nederlandse.
En omkleden doe ik weliswaar zelden, laat staan dat ik een helm erbij opzet, maar fietsen zonder gereedschap mee te hebben om een band te verwisselen of een ketting te verbinden voelt nogal naakt.
Aan fietsen moet enige inspanning kleven, plus de onzekerheid of het wel mogelijk is om de hele afstand zonder problemen te rijden. En daardoor ontstaat er altijd een warm gevoel van opluchting als de bestemming bereikt is.
Om die voldoening gaat het ook. Naast de beweging. En het onderweg zijn.
Misschien dat ik hetzelfde zou schrijven over wandelen, als te voet gaan niet zo veel tijd zou kosten. Aan wandelen kleeft verder het nadeel dat elke stap zelf gedaan moet worden. Een fietser kan zich tenminste nog eens zonder inspanning van een heuveltje laten uitdrijven, die rijdt ook zonder te trappen soepeltjes van een viaduct. Het wiel is een werkelijk prachtige uitvinding.
En fietsen houdt zich aan een heel menselijke maat bij het afleggen van afstanden, ondanks de inzet van techniek. Iedere afgelegde meter hoort bij de belevenis van de inspanning. Anders dan bij het autorijden — waar de lange afstanden passief worden afgelegd in een omgeving met zo weinig mogelijk prikkels. Of anders dan het openbaar vervoer, dat nooit voor jou alleen rijdt, en je daarmee automatisch tot nummer maakt.
Daarom interesseren me eigenlijk alle verhalen, van iedereen die op de fiets stapt met een ander doel dan de eigen omgeving. En tegelijk gaat het daarbij ook weleens mis.
Toen de BBC de fiets toonde waarmee TV-presentator Helen Skelton naar de Zuidpool wil rijden, braken prompt overal online debatten los. Die helaas dezelfde lijnen volgden die vrijwel al deze discussies hebben.
De fiets deugde niet voor zijn taak, zo heette het. Waarbij het voornaamste bezwaar in het hoge gewicht zat. Alleen bestaat er geen fiets waarmee iemand de wereld intrekt waar een ander niets op aan te merken zou hebben. Wat vaak is omdat iemand veel geld heeft betaald voor een eigen reisexemplaar, en daarom de eigenschappen van zijn bezit heilig heeft verklaard.
Nu zijn discussies over techniek niet altijd zinloos. Maar als ik me daar aan bezondig hier, is dat om na te gaan waar mijn vooroordelen zitten.
Allereerst gaat fietsen toch echt om het zorgeloos onderweg zijn, en het ontspannen arriveren. Voldaan.
[x]#9695 fan donderdag 12 januari 2012 @ 08:00:00
