Zomer te Ter-Muren | 391 t/m 500
Louis Paul Boon
Had er geen nieuw titelblad geweest, halverwege mijn uitgave van De Kapellekensbaan en Zomer te Ter-Muren in éen band¸ dan was me waarschijnlijk niet eens opgevallen dat er een nieuwe roman begonnen was.
Het ene boek vloeit gewoon over in het andere.
Helaas hield Boon daarbij wel het tempo aan waarmee hij in de tweede helft van dat eerste boek was gaan vertellen. En dat tempo ligt niet hoog. Wat trouwens ook opgemerkt wordt door éen van de omstanders die kritiek heeft over het romanproject waarmee de verteller bezig is.
Diens schrijfwerk gaat tastend vooruit, gelijk een wingerd bij een muur opkruipt.
Eén van de drie verhaallijnen lijkt wel te zijn gestopt. Zomer te Ter-Muren vertelt nog altijd het levensverhaal van ondineke, die aan het eind van De Kapellekensbaan trouwde met de ietwat zielige oscarke. En er is het autobiografische gedeelte waarin iemand die Boon kan zijn bezig is met dat levensverhaal. Maar de fabels over reinaert de vos lijken te zijn verdwenen; en daarmee ontbreekt Boon’s commentaar op verwikkelingen binnen de rode splinterpartijen in België.
[ volg al mijn gedachten over De Kapellekensbaan | Zomer te Ter-Muren hier ]
[x]#9940 fan zaterdag 17 maart 2012 @ 22:21:33
