Zomer te Ter-Muren | 501 t/m 612
Louis Paul Boon
Ik neig er sterk naar om dit boek terug in de kast te zetten, en alleen een boeklogje te wijden aan De Kapellekensbaan. Het lezen van Zomer te Ter-Muren brengt me niets. Verder gaan voelt als huiswerk doen.
Alle tempo is weg uit het boek. Maar dat schreef ik al.
Bij veel van wat ik lees word ik er bovendien voor gestraft weleens vaker een boek van Boon te hebben ingezien. Zomer te Ter-Muren bevat vele sterk autobiografische gedeelten. Waarbij Louis Paul Boon zichzelf bovendien heeft gesplitst in meerdere personages.
En ik ken Boon’s biografie. Regelmatig tot in detail. Dat maakt het moeilijk om onbevangen verder te lezen.
Hoogstens bevat het gedeelte dat ik deze week las éen nieuw element. De verteller wijdt uit over zijn vrees voor de H-bom. Maar goed beschouwd valt ook die angst onder de boodschap dat de kleine man altijd slachtoffer is; waar deze boeken mee volstaan.
[ volg al mijn gedachten over De Kapellekensbaan | Zomer te Ter-Muren hier ]
[x]#9959 fan zaterdag 24 maart 2012 @ 10:19:01
