Zomer te Ter-Muren | 613 t/m 714
Louis Paul Boon
Twee weken houd ik mijzelf maar voor. Twee weken nog van dit na vandaag. En dan heb ik een hoogtepunt uit de Nederlandstalige literatuurgeschiedenis overmeesterd.
Met het lezen rijpt wel een ander besef, dat weinig met de literaire waarde van het boek te maken heeft.
Vlaanderen was arm tot in de jaren zestig. Zeker vergeleken met Wallonië. En dat is zo makkelijk te vergeten. Dus als Louis Paul Boon schrijft over de verschrikkingen van de negentiende eeuw — in Ondineke’s levensgeschiedenis — dan geldt tegelijkertijd dat er inmiddels wel wat verbeterd is, maar de grote welvaartsgroei nog komen moet.
De roman Zomer te Ter-Muren werd afgerond in 1953.
In het gedeelte dat ik afgelopen dagen las, bleek eindelijk waarom die Ondineke voorkwam in een verder zo duidelijk autobiografische boek. Zij zou een buurvrouw zijn geweest, die als oude vrouw naast de familie Boon(e) kwam wonen. En daar scharrelde toen al een kleine Lowieke rond, met een moeilijk voetje.
[ volg al mijn gedachten over De Kapellekensbaan | Zomer te Ter-Muren hier ]
[x]#10001 fan zaterdag 7 april 2012 @ 10:55:19
