Te fietsen | week 23
houding
Hoewel de fiets zijn ideale vorm vond in de negentiende eeuw, en die daarom in principe niet veranderd is, betekent dit niet dat er sindsdien niets veranderde. Er moest nog van alles uitgevonden toen de Safety er eenmaal was.
Zo vond ik bovenstaande foto uit een Amerikaans archief, ergens in de staat New York, prachtig illustratief. Daarop staat een rijtje stoere mannen afgebeeld die een wedstrijdje gaan rijden op een baan. En wat daarbij meteen opvalt, is dat ze allemaal idioot rechtop zitten.
Sterker nog, de meesten kunnen niet eens verder voorover buigen. Want dan zit direct hun hoge stuur in de weg.
De grote Amerikaanse baansprinter Major Taylor zou enkele jaren later dan ook claimen de lage zit op de fiets te hebben uitgevonden. Maar dat was slechts onderdeel van zijn folklore. Hij zei wel meer om nog interessanter te lijken.
Feit blijft dat iemand heeft moeten bedenken dat je sneller fietst als je je over het stuur buigt. En vervolgens dat het daarbij nog meer helpt om dat stuur laag op de fiets te monteren.
Maar hoe laag dat stuur dan gemonteerd moet worden, is nog altijd geen vraag die beantwoord lijkt te zijn. Ook al omdat de geometrie van de fietsen eens in de zo veel tijd nog weer lichtjes verandert. Het frame van mijn oude toerfiets, die indertijd door iedereen racefiets werd genoemd, heeft bijvoorbeeld een heel korte bovenbuis vergeleken met de fietsen die nu op de markt zijn. Fietsers worden tegenwoordig geacht zich veel verder naar voren uit te strekken dan voorheen. En die houding heeft dan weer invloed op hoe het stuur moet staan.
Dat is, voor wie zich graag spiegelt aan professionele wielrenners. En dit willen er nogal wat.
Mij gaat het er om zo comfortabel mogelijk tegen een redelijke snelheid afstanden te kunnen afleggen. Daarbij mag ik niet hijgen, en eigenlijk niet eens zweten — maar dat laatste is vrijwel onmogelijk zonder me te koud te kleden voor de momenten van de fiets.
Dus ben ik altijd wel blij als ook anderen dat slaafse imiteren van de profs relativeren. Bijvoorbeeld doordat de negentiende-eeuwse heren op hun onhandige fietsen tonen dat fietshouding ook maar een mode is. Bijvoorbeeld doordat de Fries Wiebe Idsinga toonde dat alles kan, voor wie de tijd neemt. Hij kreeg uiteindelijk ook de medaille de Elfstedentocht van 240 kilometer uit te hebben gereden. Zelfs al zat hij onmogelijk op zijn fiets, en was hij als allerlaatste onderweg.
[x]#10124 fan maandag 4 juni 2012 @ 00:00:00