Reis naar het einde van de nacht | 9 t/m 90
Louis-Ferdinand Céline
Of ik dit boek eerder al las tijdens mijn Middelbare-schooltijd weet ik niet. Iets later kan ook. In elk geval wijkt wat Céline schreef in Voyage au bout de la nuit nog niet vreselijk af van de gewelddadige SF waar ik indertijd verzot op was.
Céline blijft aan de buitenkant. Beschrijven wat er aan gruwelijks gebeurt, volstaat wel.
Bovendien gaat het vlot. Op een kwart van het boek is de hele Eerste Wereldoorlog al even doorgenomen. Van het moment dat de hoofdpersoon als vrijwilliger het leger ingaat, tot zijn ontslag vanwege diens geestelijke instabiliteit. Met alle ellende tijdens de gevechten in België plus een verblijf in meerdere gestichten daarbij.
De illustraties van Tardi voegen nog niet heel veel toe aan het boek naar mijn smaak. Slechts als deze speelt met licht en donker werkt de toevoeging, omdat hij daarmee de toon van de tekst lijkt aan te voelen — bijvoorbeeld als hij de soldaten op hun paarden tekent in de schemer.
Door de illustraties is de tekst dan weer over meerdere kolommen verdeeld op de pagina. Dat leest naar.
Bekijk al mijn gedachten over Voyage au bout de la nuit hier
[x]#10501 fan zaterdag 17 november 2012 @ 10:37:11
