Te fietsen | week 01
goedkoop – licht – duurzaam
Fietsen en hun onderdelen houden zich aan éen simpele vuistregel. En dat is jammer. Van de zo gewenste eigenschappen duurzaam, goedkoop, en licht van gewicht kun je er altijd maar twee combineren. Materiaal dat alle drie de kwaliteiten heeft bestaat namelijk niet.
licht + goedkoop is nooit duurzaam
goedkoop + duurzaam is nooit licht
duurzaam + licht is nooit goedkoop
Daardoor is het merkwaardige effect ontstaan dat de fiets die ik het minst gebruik — het lichtgewicht pretmonster om hard op te rijden tijdens zomerdagen — oorspronkelijk veel duurder was dan alle andere fietsen in mijn stal.
[Nu goed, ik ging tweedehands, en dan gaat de vuistregel ineens niet meer op — fietsen worden ook snel afgeschreven in Nederland.]
Toch zou het juist ’s winters mooi zijn om een fiets te hebben die zo licht mogelijk was van gewicht. Juist dan is de luchtweerstand groter; dan kost het zo veel meer moeite om met een beetje snelheid rond te rijden.
Alleen passen op de gemiddelde racefiets geen spatborden — terwijl spatborden toch wel noodzaak worden met de eeuwige natte wegen in het najaar en de winter. Racefietsen hebben bovendien een open ketting, die veel duurder is om te vervangen dan de ketting van een gewone stadsfiets, maar tegelijk veel sneller slijt. Helemaal op natte wegen. Als daar pekel gestrooid is tegen de gladheid.
Moesten er eigenlijk ook nog lampen op zo’n winterfiets.
En een slot.
Waarmee het gewicht ineens kilo’s meer wordt dan gewenst.
Maar goed, mijn wens voor de ideale allround fiets betreft een niche waar slechts weinig fietsfabrikanten brood in zien. Nog altijd denk ik dat een Clubman mijn ideale winterfiets zou zijn, zoals ik vorig jaar al schreef. Nog steeds is zo’n Clubman het best samen te stellen door mijn eigen wielen te gaan vlechten, en die te combineren met een tweedehands lichtgewicht frame.
[x]#10638 fan zaterdag 5 januari 2013 @ 15:39:06
