it is dochs oars, sûnt 2001

De tweede oogst van drie Lucky Luke-albums liet me hardop nadenken over de eigenschappen van series. Die voor de makers grote voordelen hebben, maar voor het publiek juist lang niet altijd. Zij kunnen bijvoorbeeld een hekel kregen aan bepaalde vaste personages of telkens terugkerende patronen.

Mijn hekel aan de hond Rataplan is overigens minder, nu ik hem Rantanplan noem, zoals de Fransen; wat een duidelijker verwijzing is naar de wonderhond Rin Tin Tin; die geparodieerd wordt.

Tenslotte een antwoord op vraag waarom er zoveel begrafenisondernemers in de strips voorkomen — en waarom geeneen op de ander lijkt.

boeklog 14 vi 2013