Te fietsen | week 27
zomer
amphibious bicycle
Heel het jaar lang zijn bruggen hier weinig meer dan verhoogde plaatsen in een plat land om een breed water over te steken. Alleen in de zomer niet.
’s Zomers zijn de bruggen er allereerst om boten door te laten, op hun vaart van niets naar nergens. Want het zijn in mijn provincie altijd toeristen die lokaal alle wegverkeer stilzetten. Beroepsvaart is zo slim om vaarroutes te kiezen waarop er geen belemmeringen zijn.
Zelden werd deze waarheid me zo ingewreven als op woensdag, toen álle bruggen die ik onderweg passeerde over een doorgaande vaarverbinding open stonden of open gingen bij mijn komst.
Alleen maakte deze samenloop van omstandigheden me lacherig.
Eén keer moeten wachten op de trage doorkomst van een pretjacht is namelijk vervelend. Dat breekt het ritme van het fietsen. Zelfs als het niet uitmaakt hoe vroeg of laat ik ergens aankom. Daarom plan ik mijn routes ook altijd om kruispunten met verkeerslichten heen.
Bij de tweede keer wachten voor een open brug is lijdzaamheid de beste reactie.
Een derde gedwongen stop went al.
De vierde pauze in korte tijd dwong me tot hoofdrekensommetjes in de kansberekening.
Vervelender daarom woensdag waren de vele wegwerken plotseling — door gemeenten vlak voor de verplichte bouwvak nog even ingepland, maar die vast niet nog niet zijn afgerond als de bouwvakkers allemaal op vakantie zijn.
Mij ontgaat het nut om anderhalf jaar lang een pad helemaal voor fietsers te verbieden, en dan de verplichte nieuwe route onmogelijk te maken door daarin de weg op te breken om rioolwerken te doen.
Zomer in Fryslân, dat is dus een zaak van stilstaan en wandelen met de fiets op de nek.
Nu ja, het waaide eens niet. Wat vast kwam omdat het een miezertje regende.
[x]#11172 fan vrijdag 5 juli 2013 @ 14:43:20
