3D
Te fietsen | week 04
In Makers van Cory Doctorow stuitte ik jaren terug voor het eerst op de mogelijkheid dat fietsen nog eens geprint zouden kunnen worden. In een 3D-printer.
Die hele roman is dan ook eigenlijk éen lofzang op alle nieuwe mogelijkheden die het 3D-printen gaan brengen.
Toch viel het me nog niet mee wat ontwerpers in de harde werkelijkheid ondertussen hebben gedaan met dit nieuwe productieprocédé. Veelal komen die met fietsframes die lijken op haak- of breiwerkjes; zoals bovenstand model van de TU Delft.
Nutteloze constructies zijn dat, voor wie bijvoorbeeld het hele jaar door fietst, en niet te veel tijd kwijt wil zijn aan het schoonhouden van de boel. Handig hoogstens als studie-objecten. Meer niet.
De interessantste ontwerpen vond ik nog komen van degenen die 3D-prints gebruikten om de traditionele bouwmethoden aan te vullen. Zoals om de lugs van titanium te printen — met hulp van lasersintering — en dan de buizen van het frame gewoon van carbon te houden.
Toch, uiteindelijk gaat het slechts om éen ding, lijkt me. Dat 3D-printers het goedkoper moeten maken om een frame exact op maat maken, volkomen aangepast aan het gewicht van de fietser, met precies de goede framehoeken voor de lichaamsverhoudingen van deze rijder, en krekt de juiste wielbasis voor het door hem of haar gewenste rijgedrag.
Dan nog blijft staan dat er geen fiets is die alles goed kan, waardoor een beetje fietser er altijd meer dan éen nodig heeft.
Of dat de wielen en banden er waarschijnlijk nog veel meer toe doen voor het comfort — eerder schreef ik ook al in deze serietjes dat een fietsframe van werkelijk alles is te maken.
[x]#12252 fan dinsdag 26 januari 2016 @ 12:26:58
