Oud staal 4
Te fietsen | week 43
De oude fietsjes in mijn bezit dateren bijna allemaal van rond 1980. Enige uitzondering vormt de Raleigh Triathlon, want die is amper dertig jaar oud.
Er veranderde sindsdien veel in de fietstechnologie. Tegelijk geldt daar bij dat veranderingen niet altijd grote verbeteringen hoeven in te houden. Winst op die ene factor, betekent vaak verlies op andere.
Vlotte fietsjes, om snel op te rijden, volgden bijvoorbeeld bijna allemaal de trends uit de professionele wielersport naar lichter en stijver. Staal, het aloude materiaal om frames van te maken, verdween daardoor lang zelfs geheel uit het aanbod.
Wielen kregen hogere velgen, van carbon zelfs op een gegeven moment, en telden almaar minder spaken. Dit maakte zulke racewielen lichter, stijver, én aerodynamischer.
Alleen staan daardoor de 16, door de UCI verplichte, overgebleven spaken onder een enorme spanning. Als zo éen knapt, kan zo’n fiets misschien al niet eens meer verder rijden, omdat er dan gauw een te grote slinger komt in het beschadigde wiel. Helpt ook al niet mee dat er nauwelijks manoeuvreerruimte is bij de remmen. ‘Ouderwetse’ wielen, met 36 of 32 dunne ronde stalen spaken, waren lang zo kwetsbaar niet.
Sterker nog, voor wie geen wedstrijden rijdt, noch op zondagochtend met zijn maten wielerploegje speelt, zijn die ouderwetse wielen eigenlijk wel zo comfortabel. Die 32 of 36 dunnen stalen spaakjes veren namelijk ook een beetje door. Die helpen mee om de trillingen te dempen die elk wegdek voortdurend veroorzaakt.
Net als brede banden dit doen.
Of het frame van de fiets. Als dat van staal is, of sommig carbon. Aluminium fietsframes zijn in deze onbarmhartig hard en stijf. Willen die comfortabel rijden, over een langere afstand, dan moet die stijfheid ergens gecompenseerd worden. Met een slappe voorvork bijvoorbeeld. Of met verende wielen.
Het fietscomfort van brede banden én wielen met 36 spaken was voor mij vorig jaar reden om vast te willen houden aan banden van tenminste 28 mm breed voor de Raleigh Traithlon.
Verder woog nogal mee dat ik op mijn enige fiets met 25 mm banden het vaakst lek rijdt — opvallend genoeg gauw eens door stootlekken. Niet alle wegen in de omgeving liggen er even vlak bij. En door alle bouwwerkzaamheden in de regio stuitte ik bovendien te vaak op losse stenen op mijn pad.
[ wordt vast nog weleens vervolgd ]
[x]#12708 fan vrijdag 28 oktober 2016 @ 15:00:00
