Februari
Te fietsen | week 06
Hoewel het lang duurde voor ik eindelijk meer dan duizend kilometer had gefietst in 2017 — waar dat ’s zomers weleens binnen veertien dagen lukt — was er toch wel enige tevredenheid over mijn fietswinter tot zo ver. De omstandigheden hadden me er niet onder gekregen. Zo meende ik.
Hoe anders was dat niet geweest in die winter vijf jaar geleden, toen het van november tot en met april met grote regelmaat vroor ’s nachts?
Punt was alleen dat ik in deze vergelijking vergat dat de wind toen vrijwel steeds uit het oosten heeft gewaaid. En dat het daarom telkens lijden was geweest indertijd. Want oostenwind is toch echt iets anders, in de winter, dan westenwind of zuidenwind. Zo’n ooster komt dan gauw met een kilte die dwars door alles heen snijdt, en het zo vijf à zes graden kouder voelen laten kan als het werkelijk is.
Deze winter kwam de oostenwind pas langs in februari. Dat was laat. Winter werd het daarmee gevoelsmatig pas echt aan het einde van de winter. Vlak voor het moment dat het licht er ineens ook weer was, en de dag niet enkel een korte onderbreking van de eindeloze nacht scheen; amper de moeite waard om de lamp voor uit te doen.
Voorjaar wordt het overigens pas echt als ik mijn handschoenen thuis durf te laten zonder daar over te hoeven nadenken.
[x]#12972 fan dinsdag 21 februari 2017 @ 09:15:54
