Hungry Cyclist ~ Tom Kevill-Davies
Zo snel mogelijk de wereld rond fietsen is éen ding, maar de monomanie van zo’n recordjacht levert niet meteen memorabele gebeurtenissen op, buiten dat rijden. Ik vond daarom dat er een contrast nodig was voor Mark Beamont’s boek. Vooral om wat andere aspecten van fietsreizen te benadrukken.
Wie dagelijks enige afstand fietst, wordt daar bijvoorbeeld flink hongerig van. En mag daarbij alles eten wat de Hartstichting aan normale stervelingen verbiedt. En wie kan dan beter vertellen welke culinaire avonturen onderweg te beleven zijn, dan iemand die zich ‘The Hungry Cyclist’ noemde.
De jonge Brit Tom Kevill-Davies stapte in mei 2005 in New York op zijn fiets, om twee jaar later, na 15.000 mijl, in Rio de Janeiro zijn queeste naar het perfecte maal onderweg te beëindigen.
Kevill-Davies begon met ongetraind, en met enig overgewicht aan zijn tocht. Een betere fietser werd hij misschien wel, maar die extra kilo’s raakte hij niet kwijt.
Voor een boek van een fietser komt er vrij weinig fietsen in voor. Dat de auteur een relatief korte afstand aflegt per dag, en dat hij zijn daarbij kampeerspullen meezeult, is wel een telkens herhaald motief.
En de eerste negentig bladzijden van het boek beslaan bijvoorbeeld zo al vijf maanden van de reis. Kevill-Davies heeft daarom heel wat weggelaten; zonder dat dit opvalt. Wat het des te knapper maakt dat hij op basis van relatief weinig hoogtepunten toch een licht en humoristisch boek maakte.
Elk van de hoofdstukken wordt afgesloten met twee recepten, van een maal dat daarvoor in de tekst beschreven staat. Daaronder is een recept voor cavia. Of armadillo. Of gefrituurde piranha. En alleen bij de cavia had ik het idee dat die maaltijd er voor het effect in was gekomen.
Al kan een Brit zijn lezerspubliek nog veel grotere schrik aanjagen door paard te gaan eten. Dat is er pas een heilig beest.
Meeste indruk op mij maakte evenwel een massale barbecue van American Football-fans, die, voor de wedstrijd van hun favoriete college teams, een waar vreetfestijn aanrichtten op een parkeerterrein bij het stadion.
Of misschien was ik hierbij gewoon aan het vergelijken, met wat mij leuk leek. Op de fiets zwetend door Mexico, of op een boot de Amazone afzakken? Blij dat een ander die avonturen al voor mij beleefd heeft.
Maar een stukje door de VS rijden, en dan ’s ochtends eerst flink ontbijten in een lokale diner?
* er bestaat een gelijknamige website over deze en verdere avonturen van Tom Kevill-Davies
RSS feeds