Informatie

Informatie
week 40

Het uitzonderlijke wordt onthouden. Want als er helemaal niets bijzonders gebeurt, passeert alles ongemerkt. Dus puur uit dit gegeven al moet ik constateren dat de NS op dit moment niet bijster goed presteert. Er lijkt telkens iets te gebeuren als ik een treinreis maak. Ik heb nogal wat verhalen over wat er allemaal misging in de laatste weken.

Maar kwaad maak ik mij daar niet over. Kwaad worden, heeft geen zin.

Andermans problemen nemen alleen zo veel van mijn tijd. Dat blijft steken.

Neem nu mijn terugrit vorige week uit Amsterdam. Toen ik op een moment iets na de avondspits op mijn gemak terug naar het Noorden hoopte te reizen, en al binnen een half uur duidelijk werd dat die trip tot in het oneindige voort zou slepen.

Eerst werden de reizigers op mijn perron op het laatste moment naar een ander perron verordonneerd. En daar stond ook keurig aangegeven dat onze trein spoedig zou komen. Tot zover leek alles goed.

Dus toen er een trein binnenreed, op het geëigende moment, drong menigeen zich fluks naar binnen toe.

Ik, iets wijzer geworden door de stunts die NS met me heeft uitgehaald, vroeg toch maar aan de conducteur welke bestemming zijn trein had. Er stond namelijk niets op de zijkanten aangegeven. En deze conducteur zeide ‘Nijmegen’. Schrok van het gegeven dat tal van passagiers daarmee verkeerd waren ingestapt. En hij haastte zich de trein in om daar een onheilstijding te kunnen omroepen voor reizigers die niet naar Nijmegen wilden.

De goede trein arriveerde iets later. Bleef alleen nog ruim een kwartier staan wachten, waardoor de cabines zich langzaam tot de nok toe vulden met halfdronken hangouderen uit de provincie die fijn naar de stad waren geweest. Heel leuk allemaal, zij het dan dat deze mensen niet naast elkaar konden zitten door de drukte en daarom maar dwars over ieders hoofden heen op orkaankracht met elkaar gingen praten.

GEZELLIG WAS HET, HÈ!

Toen ging het op een sukkelvaartje naar Hilversum, want er reed een goederentrein voor ons. Die ver achter ons had kunnen rijden als wij normaal op tijd vertrokken waren geweest. Dus van alle aansluitingen die ik had gehoopt te halen, waren de eerste twee me al spoedig onmogelijk gemaakt.

En toch ware dit allemaal te verdragen geweest als ook maar iemand van NS of ProRail even wat informatie had gegeven over het waarom van het wachten, of het sukkelen achter die goederentrein aan.

Dat hierin iets gaat verbeteren, wordt me ondertussen al ruim twintig jaar beloofd.