Te fietsen | week 31
luchtweerstand
133,78 kilometer per uur rijden, stelt helemaal niets voor in een redelijke auto. Interessant aan de pogingen van het TU Delft-team om met een fiets die snelheid te bereiken, zijn daarom de problemen waar zij op stuitten.
Een fiets moet veel lichter van gewicht zijn dan een auto. Anders is dat ding nooit in beweging te krijgen. Of te houden. En lichte constructies vergen altijd compromissen. Aan slechte auto’s is het wel degelijk te merken als die meer dan honderd in het uur rijden; dat ze heel wat weerstand te overwinnen hebben op die snelheid.
Eenmaal op tempo vervormde de romp van de recordfiets: VeloX3. Dat probleem moest ter plaatse nog worden opgelost. Daar in Battle Mountain VS, in het midden van niets.
Boven de dertig kilometer per uur begint bij het fietsen de luchtweerstand namelijk zwaar te tellen — al weegt ook de rolweerstand mee; recordpogingen op rails zouden een grotere kans van slagen hebben.
De kracht die nodig is om de luchtmuur te slechten, kwadrateert namelijk met de snelheid. Vandaar dat de recordpogingen op hoogte plaatsvonden, daar is de lucht minder dik.
Vandaar dat de VeloX3 alleen maar rechtuit kan rijden, en als fiets dus alleen voor recordpogingen nut heeft — een zo dun mogelijk profiel is volgens de huidige inzichten blijkbaar aerodynamisch het meest ideaal.
Vandaar dat de fietser achterover in een gesloten cocon ligt, niets ziet, en op een beeldschermpje moet kijken om te weten of hij wel op de weg blijft.
Ondanks al deze specifieke eisen, en het gegeven dat het jaren kostte voor het bestaande snelheidsrecord overwonnen werd, voelt die 133,78 km/u toch niet als bijzonder snel. Dat zal door het autorijden komen; waar de menselijke geest nog altijd niet goed op berekend is.
Maar bergje af heb zelfs ik weleens flink snelheid gemaakt.
En even geleden reed ik, meerdere kilometers lang, op een vlakke weg, rond de 48 kilometer per uur. Toegegeven, de omstandigheden waren speciaal — ook al omdat mijn snelheid lang zo hoog niet leek. Ik hijgde ook niet eens, en had mijn handen gewoon ontspannen op het stuur. Want ik peddelde windje mee in het zog van een groep amateurwielrenners die met een soort ploegentijdrit bezig waren.
Fred Rompelberg fietste ooit éen mijl lang met een gemiddelde van 268,831 kilometer per uur. Ook hij had de problemen van de luchtweerstand op een verstandige wijze opgelost; hij liet een raceauto voor hem de wind breken.
[ wordt vervolgd ]
[x]#11235 fan maandag 16 september 2013 @ 20:44:08
