Te fietsen | week 39
klimaat
Vreemd hoe mensen soms na éen woord al bijna niet meer serieus genomen kunnen worden. Een bijvoeglijk naamwoord dan ook nog.
In haar prachtboek Breasts bespreekt Florence Williams medisch onderzoek in Denemarken. En terloops meldt ze daarbij dat het land zo’n verschrikkelijk Noordzeeklimaat heeft.
Die mededeling dient verder geen enkel doel. Bovendien legt Williams niet uit wat een Noordzeeklimaat inhoudt — laat staan wat daar verschrikkelijk aan is.
Zelfs woont mevrouw in het midden van de VS, waar het weer zo prettig extreem kan veranderen van het ene moment op het andere.
Een Noordzeeklimaat lijkt me nu net gematigd in alles.
En goed, dan ben ik ook geen Maarten van Rossem, die het klimaat hier het beste aller klimaten vindt — nooit meer dan een dag of wat te warm in de zomer, zelden heel lang koud in de winter; ideaal voor een schrijver of een onderzoeker kortom.
Toch trok ik me de opmerking van Florence Williams aan. En dat komt door het fietsen het hele jaar door. Want voordien was mijn bestaan zo comfortabel centraal verwarmd dat bijna al het weer heel makkelijk te negeren was. Inmiddels heb ik meer idee gekregen van wat normaal is, en dus gemiddeld.
En klimaat is niet anders dan een weergemiddelde, genomen over veertig jaar.
Met dit gemiddelde kan ik heel wel leven. Omdat gemiddelden nu eenmaal ook zo werken — die zijn nu net de doorsnee waar je aan gewend raakt.
Zelfs al betekent dit dat mijn fietsen maar beter spatborden kunnen hebben; anders dan die in de VS; waar het zo veel minder vaak regent.
Problemen heb ik eerder met de afwijkingen van de normale toestand. Zoals de te koude en schrale oostenwind die me van december 2012 tot in april dit jaar gepest heeft. Waar een zuidwestenwind zo veel normaler zou zijn geweest; want gemiddeld.
Omdat deze ’s winters van over zee aan komt waaien, is die alleen al minder kil.
[x]#11295 fan dinsdag 19 november 2013 @ 00:00:00
