Rust
Te fietsen | week 43
Even leek het er op of ik liefst 5.000 kilometer fietsen zou in drie maanden tijd. Maar ineens verdween de lust om uren onderweg te zijn, en toen kelderde het daggemiddelde al snel naar een veel bescheidener waarde.
Er is niet zo veel nodig om even geen zin meer in dat fietsen te hebben.
Een paar uur in de miezerregen, waar je schoenen nog vier dagen nat van blijven.
Eén ritje waarbij de temperatuur buiten niet klopte met de ervaren temperatuur, waardoor ik geen winterjack had aangetrokken en net te koud was om me behaaglijk te voelen. Ook handschoenen misten toen node.
Of het simpele besef dat de avond geen tijd meer biedt om nog even een rondje te fietsen. Tenzij ik daarbij de hele tijd met licht op wil rijden. Moest er ook nog een hoofdlampje mee voor het geval dat ik pech kreeg onderweg; wat ook al niet helpt om er even spontaan op uit te gaan.
Is het alleen niet zo dat ik door minder te fietsen ineens veel meer uren heb in een dag. Even wat boodschappen doen, breekt een doorsnee werkdag in het thuiskantoor altijd in stukken. Of ik daarbij dan even een uurtje fiets, of dat ik slechts rechtstreeks naar de winkels rijd. Daarna weer de juiste concentratie vinden om verder te gaan met mijn bezigheden gebeurt nooit vanzelf.
Is het al evenmin zo dat ik me nu uitgeruster voel dan tijdens de volle fietsmaanden. Of dat ik nu gretiger ben om te gaan fietsen als daar even wat vrije uren voor beschikbaar zijn.
Integendeel.
[x]#12690 fan maandag 24 oktober 2016 @ 12:01:14
