November
Te fietsen | week 44
Dat het ineens extra vroeg donker wordt als het november is, vergt altijd weer gewenning. Maar dat dit jaargetijde ook zo vaak gepaard gaat met nevel went waarschijnlijk nooit.
Niet alleen maakt alle vocht in de lucht het dan ineens een stuk kouder, voor het gevoel. Het vrije zicht lijdt er ook zo vervelend onder.
Ben ik als fietser bovendien om twee redenen gehandicapt. Tegemoetkomende auto’s zijn in het donker al nooit een plezier. In de mist voeren deze nog meer aan verblindend licht. Zeldzaam is de koplamp die goed staat afgesteld.
Komt daar bij dat ik, als het mist, gauw eens moet kiezen of ik mijn bril op houd, of niet.
Want druppels op de brillenglazen breken het licht van de tegemoetkomende koplampen nog eens extra; wat me daarmee nog sterker verblind. Alleen heb ik wel mijn hele gezichtsvermogen nodig om veilig op de weg te blijven als de grondmist laag hangen blijft.
Opvallend genoeg lijken al mijn zintuigen scherper te worden in deze situatie. De wereld is domweg te klein geworden om er geen direct gevaar in te vermoeden. Wat een fietsrit door de mist ook al tot een avontuur maakt. Niet omdat er dan iets bijzonders gebeurde. De omstandigheden zijn er alleen naar dat er elk moment iets gebeuren kan. Want daar stelt mijn lichaam zich op in.
Daarop is het altijd vreemd om je woonplaats binnen te rijden. Waar iedereen dan net doet alsof het enkel het begin is van een doordeweekse avond. Een merkwaardige anticlimax. Die kalmte.
[x]#12713 fan dinsdag 1 november 2016 @ 13:13:00
