it is dochs oars, sûnt 2001

Mooi Lullen

Hoe erg is het nu echt dat de journalistiek een crisis doormaakt; dat de pers hier niet zo goed functioneert?

Verwijs je naar Minsky? Marvin Minsky zei: “stel je eens voor wat het zou betekenen als televisie echt goed was. Dat zou het einde betekenen van alles wat we nu kennen.” Een beroemde quote is dat.

Zoiets. Laat ik het als stelling poneren. Geen democratie – misschien zelfs wel geen enkel politiek systeem – heeft ooit blijvend kunnen functioneren zonder elite. Een elite die weliswaar altijd de steun moet hebben van een dom tevreden middenklasse, maar zich tegelijkertijd ook helemaal niets van die middenklasse hoeft aan te trekken. Zolang het volk daar maar niets van merkt en fijn belasting blijft betalen. En een lekker onnozele pers is dan het perfecte middel om ook het grauw dom te houden.
lees verder »»

Journalism trades in the ephemeral

The newsroom is not a place toward which greatness naturally gravitates. Journalism trades in the ephemeral. Those who practice it tend to imagine that the ephemeral has consequence and that, accordingly, so do they. Mencken knew this to be malarkey, and he said as much in his splendidly acerbic essay “Journalism in America.” People who imagine this is not the case are counseled to examine the journalism shelves of used-book stores, lined as they are with collection after collection of columns, reviews, and news reports that were stillborn at publication.

Jonathan Yardley, reviewing Terry Teachout’s
biography The Skeptic

functies van de media

De komende tijd zal ik op deze plaats waarschijnlijk regelmatig wat gedachten plaatsen over het WRR-rapport Focus op functies dat op 2 februari verscheen. Het is namelijk een dik rapport, zeker als daarbij alle vooronderzoeken worden meegeteld. Dus kan mijn eerste reactie niet de beste zijn. Maar ik vind het een wat bijziend advies over de media , zonder alle afwijkingen in de visie nu al precies te kunnen benoemen.

Kern van mijn probleem is misschien wel het besef dat bijvoorbeeld ook dit weblog tot de media behoort. Als ik de huidige jurisprudentie in Nederland aanhoud, moet ik al uw reacties streng beoordelen, en die verwijderen zodra ze ongefundeerde verdachtmakingen of andere lasterpraat bevatten. Ik ben weleens journalist, en daarom valt alles wat ik openbaar blijkbaar onder de eisen van zorgvuldigheid die voor deze activiteit opgaan. Iets dat mij daarmee ook verantwoordelijk maakt voor al uw commentaren hier.

Als u geen journalist bent in het dagelijkse leven, maar toch een weblog bijhoudt, is de vraag overigens of deze verplichting opgaat.

En een probleem hierbij is voor mij ook dat deze website in Californië gehost wordt, en Amerikaanse wetten nogal wat meer ruimte laten voor de vrijheid van meningsuiting dan de Nederlandse. Dus onder welke jurisdictie publiceer ik dit?

lees verder »»

functies van de media ii

Herinner me er bij gelegenheid nog eens aan McLuhan te quoten, als die probeert te omschrijven wat de media nu precies zijn en doen. Het lukte hem niet.

Niemand kan dat waarschijnlijk ook. En op het moment al helemaal niet meer, nu zo langzamerhand alle traditionele media ook online vertegenwoordigd zijn, en daarbij dat internet niet eens alleen als distributiekanaal benutten.

Bovendien is er dat tweewegverkeer online. Of het simpele feit dat alles wat een privé-persoon op een website zet door de hele wereld te bekijken is.

De Wetenschappelijke raad voor het regeringsbeleid (WRR) probeert aan de spraakverwarring over wat de media nu precies zijn en doen te ontkomen door zich enkel op de functies te concentreren. Daarbij onderscheidt deze raad er zes:

1. de nieuwsvoorzieningsfunctie;
2. het bieden van mogelijkheden voor opinievorming & achtergrondinformatie (platformfunctie);
3. de functie van vermaak (amusement & vermaak);
4. de functie van uitingen van kunst & cultuur;
5. de functie van de ‘specifieke’ informatievoorziening;
6. de functie van commerciële (advertentie-)uitingen en andere vormen van op gedragsverandering gerichte beïnvloeding (zoals overheidscampagnes).

Ik mag graag naar dit soort indelingen kijken, omdat deze zoiets als overzicht pretenderen te brengen. Het Sociaal en Cultureel Planbureau (SCP) had ook al zo’n fijne indeling vorig jaar.

lees verder »»

functies van de media iii

Wat zijn de belangrijkste eisen waaraan de media zouden moeten voldoen? Laat ik die vraag eens stellen. Al was het maar om me even van de vervelende taak te verlossen het werkelijke medialandschap in Nederland zo goed mogelijk te beschrijven en interpreteren.

Nee, is er een ideaal te formuleren? Of strandt zelfs dat op de wetten in de weg en de praktische bezwaren?

Een ideaal zou bijvoorbeeld kunnen zijn dat iedereen de standpunten van zijn politieke beschouwing of religieuze overtuiging terug moet kunnen vinden in media. Zolang die wettelijk oirbaar zijn, natuurlijk.

Maar dan nog.

lees verder »»

Vary your media diet

In times of crisis the mass media will influence public support for government policies. Though television coverage has a different impact than the print media have.

In the aftermath of 9/11 people who only got their news through television were much more in favour of the “Patriot act”, and other laws limiting their civil rights, than the newspaper readers were. According to this report [pdf] of the University of Wisconsin.

The big question is of course: but what if the government exaggerates the crisis, or even fakes it?

Manufacturing Dissent

In the same week that the Project of excellence in journalism concludes weblogs can easily be abused to spread propaganda, British thinktank Demos says even the regular newsmedia are already exploited by protest movements.

Instead of simply reporting dissent, the media is starting to manufacture it.

Behind all this a simple wish for attention. The media want to attrack viewers or readers, the protesters need a public and to get noticed by the government. The result is that relatively small groups of people become capable of influencing the public opinion, especially on single issues.

Interesting. And yet another sign journalists are still too unaware of the big value of attention.

Dag blad i

Mijn mening is nogal onbelangrijk, simpelweg omdat ik me meestal heel goed realiseer te weinig feiten te kennen. Wat dat betreft heb ik zowel op dit weblog als in mijn werk nogal de neiging aan anderen te vertellen dat hun opinies ook op niets gebaseerd zijn.

Dit is een tamelijk filosofische benadering van zaken, waar maar weinig mensen op zitten te wachten. Enfin.

Helemaal onbelangrijk is mijn meninkje als die gepoold wordt met honderden anderen. Daarvoor wijkt die meestal te veel af. Goed, ik stem dan nog wel omdat het mijn burgerplicht is, maar aan alle andere enquêtes weiger ik altijd beleefd om mee te doen.

Tenzij.

Deze week informeerde NRC-Handelsblad eens naar mijn mening over de krant en de bijbehorende website. En toen leek het me ineens wel gepast om wat standpunten in te nemen. Alleen al omdat de vraagstelling van deze enquête me veel zou kunnen vertellen over het denkraam dat het dagblad heeft.

Maar, dat viel nog niet mee. Bij de meeste vragen bleek het mij onmogelijk antwoord te geven. De onderzoekers hadden namelijk niet bedacht dat er weleens mensen zouden kunnen zijn die de Nederlandse kranten alleen nog erbij hebben, maar hun nieuws allang elders halen.

Zelfs Teletekst werd niet eens als mogelijk nieuwsbron genoemd.

Waaruit ik dus prompt afleid dat het enorm slecht met de Nederlandse dagbladwereld gaat, omdat ze daar geen idee lijken te hebben wat er allemaal verandert op het moment.

Dag blad ii

Veel aandacht trok de speech hier niet die Rupert Murdoch vorige week hield tot de American Society of Newspaper Editors. Belangrijker voor het Nederlandse journaille was de uitreiking van het Gouden Pennetje, en de toespraak van Pieter Broertjes namens het Genootschap van Hoofdredacteuren.

Broertjes wil dat er wetten uit de weg genomen worden, en praktische bezwaren. Zodat de kranten kunnen samenwerken met [commerciële] omroepen, want daarvan loopt het publiek ook al terug, en samen staan ze sterker. Eerder al eisten de dagbladen een nul-tarief aan BTW op hun producten; wat ook zo’n kansloze exercitie was.

Nee, aan ideetjes heeft het de Nederlandse hoofdredacteuren nooit ontbroken. Wel aan het besef dat hun product gewoon weleens gebreken kan hebben. Of het inzicht dat hun journalisten vooral voor elkaar schrijven, en zich daarbij ver boven hun publiek verheven voelen.

Murdoch presenteerde tenminste nog iets aan visie, en signaleert dat er een generatie opgroeit die zelf wel bepaalt waar ze het nieuws haalt. En zolang kranten maar eenmaal per dag verschijnen, of hun websites enkel op een vast moment bijwerken, lopen zij dat nieuwe publiek simpelweg mis.

Nu heb ik wel mijn bedenkingen bij de wens van Murdoch tot een grotere publieksgerichtheid bij journalisten. Zijn idee van klantvriendelijkheid is bijvoorbeeld overal in Nederland hoorbaar via Sky radio. Dat is het station waarvan ik denk het heel goed online te kunnen imiteren, als ik er maar eens toe komen zou de zes populaire cd’s te kopen die er altijd op worden afgespeeld. Schaf ik me nog een zevende cd aan, is mijn aanbod al groter.

Enfin.

Maar ook de managing director van de Wall Street Journal online constateert dat nieuws soms even heel intensief gevolgd wordt, maar voor veel mensen al dood is als de krant waarin het staat nog verschijnen moet.

Jeff Jarvis stelt zich lokale media voor die alleen over plaatselijke ontwikkelingen berichten.

Het is ook onzinnig dat kranten pretenderen alles in de wereld dagelijks aan hun publiek te kunnen uitleggen, en dat hun manier van werken daarbij zaligmakend is. Maar leg dat maar eens aan een Nederlandse hoofdredacteur uit. Vertel zo iemand maar eens wat een keuze voor kwaliteit werkelijk inhoudt.

leest ook :
– Dag blad i
– Mooi lullen

Short [criticism on the media]

• Brendan O’Neill reflects on the cynicism among journalists:
  

  the media’s self-obsession knows no bounds. This assumption on the part of some journalists that it’s their job to harangue the government over every issue also points to a hole at the heart of British politics. They are effectively trying to fill the gap left by the decline of political and public debate, and presenting themselves as a new Opposition. Instead we get the New Cynicism and an increasingly degraded public debate.

• Why is science news in newspapers always wrong, or at least rather incomplete?
  

  Statistics are what causes the most fear for reporters, and so they are usually just edited out, with interesting consequences. Because science isn’t about something being true or not true: that’s a humanities graduate parody. It’s about the error bar, statistical significance, it’s about how reliable and valid the experiment was, it’s about coming to a verdict, about a hypothesis, on the back of lots of bits of evidence.

Are Newspapers Doomed?

Great article by the always immensely readable Joseph Epstein on the future of newspapers.

I share his doubts about their lack of quality, as has been expressed numerous times on this weblog before:

About our newspapers as they now stand, little more can be said in their favor than that they do not require batteries to operate, you can swat flies with them, and they can still be used to wrap fish.

Epstein is always good in finding great quotes from other wise man:

[…] I am in the condition of George Santayana, who wrote to his sister in 1915 that he was too old to “be influenced by newspaper argument. When I read them I form perhaps a new opinion of the newspaper but seldom a new opinion on the subject discussed.”

And, he has the definitive word on newspaper editorials:

I almost never read the editorials, following the advice of the journalist Jack Germond who once compared the writing of a newspaper editorial to wetting oneself in a dark-blue serge suit: “It gives you a nice warm feeling, but nobody notices.”

However, please read the whole piece, not just these highlights.

Het is een overschat vak, die journalistiek

Merkwaardig hoe een interview van Theodor Holman met Ton Elias [mp3] over het kwaad in de wereld binnen de kortste keren uitmondt in een litanie over de kwaliteit van de journalistiek.

Niet dat ik het helemaal met hem oneens ben, trouwens [1.29 minuut].

 

Dag blad iii

Ruim een jaar geleden hield tycoon Rupert Murdoch een toespraak over de media die in Nederland nauwelijks werd opgemerkt. Ten onrechte. En nog in maart dit jaar herhaalde Murdoch dat de reguliere media macht aan het verliezen zijn om het nieuws te controleren.

Mathias Döpfner, hoofd van Axel Springer media, reageert. Het valt wel mee, maar:

I believe that the newspaper of the future can only captivate its readers if it is backed up by confident, charismatic (although not necessarily divine) figures who provide leadership, who are capable of explaining in interesting terms what they themselves are passionate about. The standards of design, language and content expected by young people today are higher than they were twenty years ago. They have had enough trash. What is called for is substance – in different ways in broadsheet and tabloid formats.

De roep is dus om meer kwaliteit. En omdat ik nooit anders beweerd heb op dit weblog kan ik het daarmee moeilijk oneens zijn. Maar ik zie het niet gebeuren hier.

Probleem is dat de Nederlandse mediamarkt gedomineerd wordt door bedrijven als Wegener. Dat, omdat het alleen maar mensen ontslaat en titels opheft, in vakkringen al heel lang Weiniger heet. Het is allemaal zo fantasieloos en dor.

En noch nrc.nix of Volkskrant 16:00 kan ik een aanwinst vinden.

Zomergasten ix

Interviewen is verschrikkelijk moeilijk. En toch brengen bijna alle media iedere dag tal van vraaggesprekken. Dat komt omdat interviewen heel erg makkelijk lijkt. Stel een vraag, laat een bandje meelopen voor het antwoord, en zend of typ dat uit.

De goede vraag op het juiste moment stellen, vraagt ervaring, tact en kennis, en bovenal het vermogen om te luisteren. Dat eist nogal wat inspanning van de journalist. Het is daarom een heel stuk makkelijker om met een vooropgezet plan een vraaggesprek aan te gaan. Wat vaak gebeurt, is dat de journalist de antwoorden van tevoren zelf al bedenkt, en alleen nog de intonatie en woordkeus van de gesprekspartner als variabele nodig heeft.

En soms zelfs dat niet eens.

Mijn doorgaans zo negatieve oordeel over het niveau van de Nederlandse journalistiek is mede gebaseerd op de ervaringen die ik opdeed met de slachtoffers. Nogal wat mensen willen niet meer geïnterviewd worden, omdat hun woorden eerder al eens verkeerd zijn weergegeven of eenvoudigweg niet eens begrepen werden.

Maar goed, niet zelden is het ook omgekeerd. Dan heeft de journalist zich wel voorbereid en moet die verbijsterd merken dat de gesprekspartner alleen maar holle clichés weet te spuien.

Misschien was dat voor mij wel de meest ingrijpende ervaring die ik opdeed in de journalistiek. Om mee te maken dat diegene die tegenover mij zat weliswaar soms verbluffend goed met woorden om kon gaan, maar dat vooral deed om te verbergen niets te zeggen te hebben. Al was het maar door een elementair gebrek aan kennis.

Nogal wat politici ontmaskerden zichzelf zo in een vraaggesprek met mij.

Leon de Winter is ook zo’n hol daverend vat gebleken. Dit weet nu mede dankzij de uitzending van ‘Zomergasten‘ gisteravond.

Gastheer Joris Luyendijk stelde na zo’n anderhalf uur in de uitzending, toen de geestelijke vermoeidheid aan beide kanten had toegeslagen, een nogal hondse vraag. De verwoording was aanzienlijk beschaafder, maar eigenlijk vroeg hij: wie ben jij dan wel dat je zo zeker weet wat je allemaal stelt in je polemische stukken?

De Winter maakte de fout daarop in te gaan, en toen hij besefte nooit een goed antwoord te kunnen geven een blufferige tegenaanval in te zetten.

Nu weet ik niet hoe hij zich hier wel uit had kunnen redden. Misschien had alleen een cynisch grapje gewerkt. ‘Ja Joris, we weten allebei dat je het makkelijkst meningen formuleert over waar je het minst van af weet.’

Toch beving me gisteravond weer de bijna existentiële paniek die zich opdringt als ik weer een nietswetende politicus interview. Is dit werkelijk alles wat er nodig is? Wat handigheid met taal en een onwrikbaar dom vertrouwen in het eigen gelijk?

Plaats des oordeels

Robert Fisk, éen van de weinig correspondenten in het Midden-Oosten die ik wel vertrouw, werd vorig jaar geïnterviewd voor het project ‘Conversations with history’. Uit dat gesprek is me éen ding vooral bijgebleven.

Fisk citeerde daarvoor een oudere collega:

He said, “Bob, a lot of people will tell you the Israelis are right, or the Syrians are right, or Palestinians are right, or the Christians are right, or the Muslims are right in Lebanon.” He said, “Believe me, they’re all bastards.”

Het fundamentele probleem van alle journalistiek is dat problemen versimpeld moeten worden, om ze voor een groot publiek begrijpbaar te maken. En wat mij opvalt aan die versimpeling is dat daarvoor vaak klassieke sjablonen uit de vertelkunst worden ingezet.

Goed tegenover fout zetten, is éen zo’n sjabloon. Het vertelt veel makkelijker als het publiek voor tenminste éen partij sympathie krijgt.

Zij tegenover wij zetten, is ook een makkelijke keuze. Hele religies zijn op dat simpele onderscheid gebaseerd.

Hoor tegenover wederhoor plaatsen, is zo’n zelfde schematische aanpak gebruiken. Journalisten wanen zich onpartijdig, en vinden daarom dat zij zich altijd aan hoor en wederhoor moeten houden. Maar wat dan als beide ondervraagde partijen liegen? Of als éen partij zeer ervaren is in het bespelen van de media, en de andere totaal niet?

En dat zijn nog maar de vragen die spelen als er twee duidelijk te onderscheiden partijen te interviewen zijn.

Ik schreef eerder over deze problematiek, onder meer hier. Daarom viel het boeklogje wat kort uit dat ik maakte over Joris Luyendijk’s boek Het zijn net mensen. Maar de titel was me wel meteen opgevallen, ruim voor het een bestseller werd.

Gisteravond toonde VPRO’s documentairereeks Tegenlicht de film bij dit boek. Die bracht op zich geen nieuwe inzichten, al was het fijn nu ook beelden te hebben bij Luyendijk’s kritiek op de verslaggeving over het Midden-Oosten.

Maar toch. Hoe vertel je mensen via de media dat het nieuws dat zij iedere avond om acht uur bekijken, niet deugt? Dat een gerespecteerd instituut een enge en vertekende blik op de werkelijkheid geeft?

Zie ook:
boeklog 266: Het journaal
boeklog 567: Journaaljaren

Quote of the Day | 0218

[T]oday’s system of news delivery is an enterprise whose procedures, protocols, and underlying assumptions all but guarantee that it cannot succeed at its self described mission. Broadcast journalism in particular is flawed in such a fundamental way that its utility as a tool for illuminating life, let alone interpreting it, is almost nil.

Steve Salerno, ‘Journalist-Bites-Reality!’

Quote of the Day | 1012

News is like the tilefish which appears in great schools off the Atlantic Coast some years and then vanishes, no one knows whither or for how long. Newspapers might employ these periods searching for the breeding grounds of news, but they prefer to fill up with stories about Kurdled Kurds or Calvin Coolidge, until the banks close or a Hitler marches, when they are as surprised as their readers.

A.J. Liebling, [binnenkort op boeklog]

Overwegingen | 0121

Zeker een derde, en misschien wel de helft van alle binnenlands nieuws in het AD, NRC-Handelsblad, de Volkskrant, en de Gelderlander bestaat uit voorgeproduceerd materiaal van derden, zoals persbureaus, andere media, en pr-diensten;
Vermelding van deze bronnen wordt meestal nagelaten, wat het publiek dus niet dient;
Bovendien jagen journalisten steeds meer in meutes. Het gaat hen er niet om het nieuws te brengen zoals het is, maar zoals alle anderen het ook doen;

Ik wist dit allemaal al, zij het niet met deze percentages. Heb daar ook over gepubliceerd. Maar fijn dat de wetenschappers van Radboud Universiteit weer eens bevestigen hoe beroerd de kwaliteit van de nieuwsmedia is;
Zo journalisten iets te verwijten is, dan toch in elk geval luiheid, en een kuddegeest;
Aanleiding voor dit onderzoek waren de schrikbarende conclusies over de beroerde kwaliteit van de Britse nieuwsmedia, gememoreerd in het boek Flat Earth News;

Het is hier nog niet zo erg als daar, meent de Radboud Universiteit;
Nu kan ik nog alleen maar afgaan op hun persbericht – het echte onderzoek komt pas in februari uit – maar ik hoop toch wel dat de Nijmegenaren rekening hebben gehouden met de soms aanzienlijke verschillen in traditie en cultuur tussen Angelsaksische media en die van hier;
Eén op éen vergelijken, kan eigenlijk niet;

Blij ben ik ondertussen dat het niet om 17.00 uur al donker is;

Welke boeken vormden Obama?
En welke zou hij moeten lezen?

En nee, de hype van de inauguratie liet me volledig koud, maar toch was het prettig om met enkele Amerikanen te chatten gistermiddag, en rechtstreeks hun immense opluchting te voelen toen Bush met spoed per helicopter werd afgevoerd;

Hoe Google ons slimmer maakt;
De onvermijdelijke reactie op het stuk ‘Maakt Google ons dommer?’;

Citaat van de dag | 0216

Nederlandse journalisten zijn lui?

In landen met een minder ontwikkeld ontslagrecht zijn de prestaties vaak beter. Als je daar drie keer zegt dat je geen zin hebt, ben je je baan kwijt. Ik ben heel vaderlandslievend, maar als ik ’s ochtends moet kiezen tussen de Herald Tribune of het christelijke gejank van Doekle Terpstra in Trouw, kies ik toch de eerste.

Henk Steenhuis, geïnterviewd in De Volkskrant

Ziet ook Welingelichtekringen.nl

Dag blad iv

Dinsdag bracht de ‘Tijdelijke Commissie Innovatie en Toekomst Pers’ het rapport De volgende editie uit. Daarin staan vele aanbevelingen om de vooruitzichten van de journalistiek veilig te stellen. In nogal wat media werd die studie vervolgens klunzig samengevat met de oneliner: ze willen belasting op internet heffen om de kranten te steunen.

Op zich illustreerde die feitelijk onjuiste samenvatting dan wel weer aardig wat er mis is met de media in Nederland. Maar enfin.

Ook ik ben de afgelopen dagen regelmatig om een reactie gevraagd op het rapport van de Commissie Brinkman. Daar had ik alleen nooit zo’n zin in. Ik vind het rapport namelijk nogal vals. Het bevat een onvolledige en ahistorische anamnese van de patiënt, en dit maakt de gebruikte argumentatie uitermate hypocriet.

Rapporten als deze, en vele eerder, stellen altijd dat kranten zo’n enorm belang hebben als bewakers van de democratie.

Of zoals het dagblad Trouw schreef:

Waar het echt om gaat, is of onze samenleving kans ziet om op de langere termijn een journalistieke infrastructuur in stand te houden die een kwalitatief hoogwaardige en pluriforme nieuwsvoorziening garandeert.

O, boehoehoe.

Krantenuitgevers hebben sinds de jaren zeventig stelselmatig alle journalistieke controle op de lokale democratie opgeheven, omdat dit hen te veel kostte. En tegelijk de samenleving daarbij ook nog eens voor honderden miljoenen, zo niet miljarden, getild.

Maar toch gaat zo’n loonslaaf als Rimmer Mulder in een commissie zitten, om vervolgens met droef gezicht te benadrukken dat de toekomst van de journalistiek gevaar loopt. Terwijl de werkgever van deze Rimmer Mulder de afgelopen decennia in het Noorden stelselmatig alle lokale kranten en huis-aan-huisbladen heeft opgekocht, en de overgebleven concurrentie heeft uitgehongerd. Net als alle andere grote krantenconcerns in den lande deden. Omdat zij zo het nogal lucratieve monopolie op de lokale advertentiemarkt konden verwerven. Ineens was er dan nog maar éen instantie die plaatselijk de advertentietarieven vaststelde. Stelselmatig werden daarbij redacties ingekrompen, en lokale journalisten afgedankt, zodat die bladen ook nog eens nauwelijks kosten hadden.

Dit mocht allemaal in Nederland kartelland. Zolang de krantenuitgevers landelijk maar geen te dominante marktpositie kregen.

De inkomstenstroom uit deze moord- en afknijppraktijken was zo groot en lang zo stevig dat krantenconcerns maar grote kantoren bleven bouwen, en zelfs tot in deze eeuw voor honderden miljoenen vierkleurendrukpersen bleven aankopen; met een afschrijftijd van twintig jaar. Terwijl internet toen allang bestond. Terwijl allang duidelijk was dat de publicatie en distributie van het nieuws maar een fractie hoefde te kosten van wat een krant eraan uitgeeft.

Tot dit eindelijk doordrong. Omdat de inkomstenstroom uit de advertenties opdroogde.

En nu moet ik dus net doen of kranten geen commercieel product zijn, en journalistiek het belangrijkste is dat ze leveren.

Rot toch een eind op.

Er is een heel duidelijke moordenaar aan te wijzen die het toezicht op de lokale democratie de nek om heeft gedraaid. Dus waarom hoont godverdegodver niemand die dagbladuitgevers en hun vertegenwoordigers weg, nu zij ineens claimen zo noodzakelijk te zijn in de democratie?

[Dag blad i, Dag blad ii, Dag blad iii]

Quote of the Day | 0124

The product of the news business is change, not wisdom. Wisdom has to do with seeing things in their largest context, whereas news is structured in a way that destroys the larger context. You have to do certain things to information if you want to sell it on a daily basis. You have to make each day’s report seem important. And you do that by reducing the importance of its context.

Joe Carter quotes C. John Sommerville in:, The “Now, This…” Culture: Daily news and the death of wisdom

Quote of the Day | 0203

The symbiotic relationship between the press and the power elite worked for nearly a century. It worked as long as our power elite, no matter how ruthless or insensitive, was competent. But once our power elite became incompetent and morally bankrupt, the press, along with the power elite, lost its final vestige of credibility. The press became, as seen in the Iraq war and the aftermath of the financial upheavals, a class of courtiers. The press, which has always written and spoken from presuppositions and principles that reflect the elite consensus, now peddles a consensus that is flagrantly artificial. […]

Chris Hedges, ‘The Creed of Objectivity Killed the News‘

Citaat van de dag | 0216

In een bescheiden nieuwsbericht is het Dagblad vorige week voor de laatste keer op het voorval teruggekomen. ‘Sectie’ had uitgewezen dat Muppie door een auto-ongeluk om het leven was gekomen.

Peter Middendorp, ‘Martelprimeur‘

Hoe lees ik de krant?

Op de website van NRC-Handelsblad weer eens het domme idee dat de EU een wereldmacht is omdat de landen in verhouding zo veel medailles winnen bij wereldkampioenschappen en Olympische spelen.

Nog afgezien van het gegeven dat de Winterspelen vooral een speeltje zijn van rijke en zeer ontwikkelde landen, zit er éen fundamentele denkfout in deze redenering, van in dit geval Herbert Blankesteijn.

De VS kan drie à vier atleten opstellen per onderdeel, net als China, maar de EU, in theorie, 81 à 104. De VS kan éen team opstellen in een teamsport, net als China. Maar de EU 27.

Wie levert hiermee dan de meest opvallende prestatie?

NRC-Handelsblad, dat is vanaf nu de enige krant die zeker weet dat de EU telkens het Europees kampioenschap voetbal won, behalve dan in 1960 en 1976.

Quote of the Day | 0301

News is what somebody somewhere wants to suppress; all the rest is advertising.

Lord Northcliffe, once the owner of The Observer
quoted here

Zitat des Tages | 0412

Journalismus ist ein korruptionsanfälliger Beruf. Redaktionelle Artikel sind nun einmal glaubwürdiger als Anzeigen. Nur man hört wenig davon.

Sprengsatz, ‘Wie korrupt sind Journalisten?’

Quote of the Day | 0427

One thing to keep in mind while worrying about the future of journalism is that its past hasn’t been all that great either.

Jim Naureckas, “Before We ‘Save’ Journalism”

From this Fairness & Accuracy In Reporting-special

Quote of the Day | 0512

“If you were starting from scratch, you could never possibly justify this business model,” Hal Varian said, in a variation on a familiar tech-world riff about the print-journalism business. “Grow trees—then grind them up, and truck big rolls of paper down from Canada? Then run them through enormously expensive machinery, hand-deliver them overnight to thousands of doorsteps, and leave more on newsstands, where the surplus is out of date immediately and must be thrown away? Who would say that made sense?”

James Fallows, ‘How to save the news’

Quote of the Day | 0521

The British media do not actively want the euro to collapse, any more than my desk wanted 7,000 Taiwanese to be dead. But they want to be first with the biggest, most dramatic story. And if that means reporting the news before it happens, so be it.

Charlemagne’s notebook, ‘Are the British press egging on a euro crash?’

Quote of the Day | 0526

Across all three social platforms, though, attention spans are brief. Just as news consumers don’t stay long on any website, social media doesn’t stay long on any one story.

PEJ: ‘New Media, Old Media’

Quote of the Day | 0612

[…] news stories are too brief and superficial to supply detailed information about policy and political decision-making processes. Consequently, the news is also inadequate for serious citizen political activity, other than perhaps voting in elections. Knowledge is said to lead to power, but the knowledge we call news cannot do so. Nor can it bring about the greater participation in power essential to a properly representative democracy.

Herbert J. Gans, ‘News & the news media in the digital age’

Quote of the Day | 0614

• question labels
I loved reading the syndicated Sidney J. Harris column in my hometown paper –The (Appleton, Wis.) Post-Crescent – when I was growing up in the ’70s. It got me thinking about language, its complexity and how perspectives vary. Harris’s examples ran like this: I’m careful, you’re meticulous and he’s fussy; I’m concerned, you’re angry and she’s going postal. It’s part of the evolving dynamic behind labels, which both news consumers and news practitioners construct: Muslim/Islamist, immigrant/ex-pat, feminist/feminazi,

Colleen Cotter, ‘How To Be A Language Savvy News Consumer’

Quote of the Day | 0617

Here is the deepest and, to many serious journalists, most disturbing truth about the future of news: The audience will control it. They will get the kind of news they choose to get. Not the kind they say they want, but the kind they actually choose.

Jack Fuller, ‘Feeling the Heat: The Brain Holds Clues for Journalism’

from the Nieman Reports Summer 2010 issue: The Digital Landscape: What’s Next for News?

Quote of the Day | 0709

you are afraid of the interviewer, and that is not an inspiration. You close your shell; you put yourself on your guard; you try to be colorless; you try to be crafty, and talk all around a matter without saying anything: and when you see it in print, it makes you sick to see how well you succeeded. All the time, at every new change of question, you are alert to detect what it is the interviewer is driving at now, and circumvent him.

Mark Twain, ‘Concerning the Interview’

Quote of the Day | 0831

the focus of modern fact checks is rarely what we 20th-century fact-checkers would have underlined as checkable facts. Instead, Web fact-checkers generally try to show how articles presented in earnest are actually self-parody. These acts of reclassifying journalism as parody or fiction — and setting off excerpts so they play as parody — resembles literary criticism more than it does traditional fact-checking.

Virginia Heffernan, ‘What ‘Fact-Checking’ Means Online’

Zitat des Tages | 0906

In Wirklichkeit, das zeigen die vergangenen Tage, sind Journalisten jedoch nicht die Vermittler von Fakten und begründeten Meinungen, sondern die Veranstalter eines großen Kasperletheaters. Der Vorteil für das Publikum: Es kann selbst entscheiden, welchen Mitspieler es für den Räuber, den Polizisten oder gar das Kasperle hält.

Brigitte Baetz, ‘Die Aufregungsspirale’

Quote of the Day | 0908

At the heart of the death of journalism myth (and that of the role of social media) is the presumption of a causal relationship between access to information and democratic change. The idea that mere access to raw information de facto leads to change (radical or otherwise) is as romantic as the notion that mere access to technology can do the same. Information, just as technology, is only useful if the knowledge and skills required to activate such information are present.

Three Digital Myths

Quote of the Day | 0920

Still, the biggest thing that’s missing in the journalistic establishment is people who are good at finding all that great material, and collating it, curating it, adding value to it, linking to it, presenting it to their readers. It’s a function which has historically been pushed into a blog ghetto, and which newspapers and old media generally have been pretty bad at. And of course old media doesn’t understand blogs in the first place, let alone have the confidence or the ability to incorporate such thinking into everything they do.

Felix Salmon, ‘Teaching journalists to read’

Quote of the Day | 0921

Here are the Huffington Post’s “principles”:

• Take an original story available on the internet, preferably outside a paywall.
• Match the subject of the story against a traffic analysis of what readers like on your superblog.
• Process the story according a compression ratio of 15% to 30% (sometimes more); stay as much as possible within an elastic interpretation of “fair use”.
• The result of your editorial meat-processing must absolutely be a self-sufficient entity.
• Always quote and link generously; your fairness and integrity must be unquestionable; linking is no big deal since no one will actually click and go to the original source (your treatment should be designed to prevent going back to the original content).
• You get it: the reader has to stay in the environment of the Huffington Post, in which he will comment, babble profusely, (I spotted a 12,000 comments on a copyright free video); he will Facebook-share the “piece”, creating further reverberation the HuffPo machine will sell to is advertisers. Comprende?

Frédéric Fuilloux, ‘Aggregators: the good ones vs. the looters’

Quote of the Day | 0928

Yes, there are some excellent staff journalists working to communicate science seriously and clearly in British newspapers such as The Times or The Guardian. Yet one of our biggest-selling British daily papers is the Daily Mail — whose science coverage in recent months has revealed that using Facebook can raise your risk of cancer; that science proves that the Bible’s stories are true; and, in a headline just ahead of the Large Hadron Collider’s launch: “Are we all going to die next Wednesday?” Apparently the answer was “No”.

David Rowan, ‘How to save science journalism’

Quote of the Day | 1018

This is how the U.S. government and American media jointly disseminate propaganda: in the immediate wake of some newsworthy War on Terror event, U.S. Government officials (usually anonymous) make wild and reckless — though unverifiable — claims. The U.S. media mindlessly trumpets them around the world without question or challenge. Those claims become consecrated as widely accepted fact. And then weeks, months or years later, those claims get quietly exposed as being utter falsehoods, by which point it does not matter, because the goal is already well-achieved

Glenn Greenwald, ‘How propaganda is disseminated’

Quote of the Day | 1025

Mr. Assange is guilty of one of the worst offenses in American culture: challenging deeply-held beliefs about the benevolence of American foreign policy with facts. It’s no wonder that American media outlets immediately turn the spotlight onto him, and not the actual materials themselves.

thebigprune, Readers’ Comments

On Saturday, the New York Times published a highly coloured profile of Julian Assange; the spokesman for Wikileaks.

Its readers clearly didn’t like that.

Quote of the Day | 1108

The Times figures are sliding faster than anybody else in the quality market, which suggests to me that we overlook the degree to which the digital forms of our journalism act as a kind of sort of marketing device for the newspapers. And that if you put a gigantic wall around your content and disappear from the general chatter and conversation about your content then people forget to buy the paper as well.

Alan Rusbridger, quoted in: ‘The Guardian and the Web’

Quote of the Day

The real loser here is the middle take. This is what the weeklies like Time and Newsweek have historically offered: reportage and essays produced a few days after major events, with a bit of analysis sprinkled on top. They’re neither fast enough to be conversational nor slow enough to be truly deep. The Internet has essentially demonstrated how unsatisfying that sort of thinking can be.

Clive Thompson, ‘How Tweets and Texts Nurture In-Depth Analysis’

Quote of the Day | 0115

What is most striking about these “interviews” is not so much their arrogance and lack of intellectual and moral humility; it is their indifference to fundamental issues of justice and freedom and their imposition of narrow, prurient terms of reference. Fixing these boundaries allows the interviewer to diminish the journalistic credibility of Assange and WikiLeaks, whose remarkable achievements stand in vivid contrast to their own. It is like watching the old and stale, guardians of the status quo, struggling to prevent the emergence of the new.

John Pilger’s Investigation Into the War on WikiLeaks
and His Interview With Julian Assange

Quote of the Day | 0204

The news outlets sell one thing above all else, and that is not so much the news as it is newness. What one buys when one buys a daily paper, what one purchases when one purchases a magazine, is the hypothesis that what is going on right now is amazing, unprecedented, stunning. Or at least worthy of intense concentration. What has happened in the past is of correspondingly less interest. In fact, it may be of barely any interest at all.

Mark Edmundson, ‘Narcissus Regards a Book’

Handelsblah

In december kondigde ik aan te bedanken voor NRC Handelsblad. En daardoor ben ik nu dus een plotselinge prijsverhoging misgelopen van 63%. Hoewel. Mijn abonnementsvorm, waarin ik een papieren krant in het weekend had, en door de week van een scherm las, is zelfs ineens geheel opgehouden te bestaan.

De uitgever van NRC Handelsblad vindt dan weer dat klagen over het nieuwe prijsbeleid niet mag. Dat zijn nogal wat abonnees toch niet met hem eens.

Maar goed, die uitgever wilde ook dealtjes maken met Apple, zonder iets te begrijpen van hoe digitale marktplaatsen werken. En alsof er geen verschrikkelijker bedrijf dan Apple zou zijn.

Citaat van den dag | 0218

Het publiek past namelijk zijn oordeel over de oorlog aan op basis van berichtgeving. Als de media een eensgezind pro-oorlogsstandpunt laten zien, zal de publieke opinie zich achter dit standpunt scharen, los van hoe de werkelijke verhoudingen liggen. Dus het maakt niet uit hoewel slachtoffers we incasseren en of we winnen of verliezen, we voegen ons naar de media. Als die zeggen dat we voor moeten zijn, zijn we voor. Dit mechanisme is vooral sterk in begin van oorlog. Naarmate de oorlog vordert en zowel media als ook publiek steeds beter geïnformeerd raken en informeren, neemt het effect van de media steeds meer af en dat van feiten steeds meer toe. Tot het moment dat de feiten zwaarder wegen dan berichtgeving.

Gabi Schaap, ‘Media zijn in oorlogstijd invloedrijker dan de feiten’

Confrontaties

Interviewen is moeilijk, schreef ik hier in 2006.

Geïnterviewd worden, is ook niet eenvoudig. Dit zei voormalig PvdA-leider Wouter Bos op het eerste interviewgala in Amsterdam.

Tegelijk kunnen interviews heel illustratief zijn. Bos telt vele interviews onder zijn favoriete TV-fragmenten. Waaronder de confrontatie tussen Joris Luyendijk en Leon de Winter, hierboven. Zoals ik in 2006 ook al zag.

Overigens, leeft Leon de Winter nog, of blok ik hem inmiddels automatisch weg?

NRC Handelsblad, van 7 maart 2011

* verscheen ook als boeklogje

De Waarheid was de eerste landelijke krant in Nederland die op tabloid-formaat uitkwam. Dat was in 1986. En het dagblad kreeg daarop meteen de bijnaam De halve waarheid. Erg lang zou de polder-Pravda overigens niet blijven verschijnen na deze metamorfose. De tijd voor Communistisch gekleurd commentaar was geweest. In welk formaat ook.

Tabloid, of gewoon A3, was nog weer eerder het formaat voor huis-aan-huisblaadjes en andere reclamekrantjes.

Studentenkrantjes hadden dit formaat, niet te vergeten. En, de gratis dagbladen die in het openbaar vervoer rondslingeren. Metro. Sp!ts.

En mede omdat in nabije buitenlanden slechts de boulevardpers op A3 uitkwam, werd tabloid door de redacties van de landelijke dagbladen hier als inferieur gezien. Tot 2004. Toen Het Parool ertoe overging. Al snel gevolgd door Trouw en het AD.

Op dit moment, 7 maart 2011, is het al eenvoudiger geworden om de Nederlandse kranten te noemen die nog wel als broadsheet verschijnen. De Telegraaf is nog een A2, en zal dit vast nog even blijven. Koppen in mijnrampletters maken op een A3tje lang zo veel indruk niet.

Met de Leeuwarder Courant is nog een tafel te vullen; maar met de bijlagen daarvan ook al niet meer.

Sinds vandaag is NRC Handelsblad over naar tabloid. Hoewel dat nooit zou gebeuren. De redactie kon ook niet nalaten groot nieuws van de tranformatie te maken; wat andere websites prompt flink wat materiaal opleverde om te persifleren.

Door een merkwaardig toeval volgt boeklog al sinds 2005 de ontwikkeling van de almaar krimpende krant — of de voorkeur van dagbladen voor het A3-formaat om hun uitgaven nog wat te laten lijken. Dus moet dit nieuwsfeit van vandaag wel meegenomen worden. Om de reeks compleet te houden, tot er geen krant meer op papier verschijnt.

Op een maandagkrant is alleen nauwelijks te knagen. Nu ja, Ian Buruma schrijft over de revoluties in Noord-Afrika, en Obama’s reacties daarop. Maar in zulke actuele opiniestukken vond ik Buruma nu net nooit heel sterk.

Verder staat er vooral sport in een maandagkrant, zelfs al is vrijwel alles daarover op zaterdag of zondag al bekend. Maar goed, wie NRC Handelsblad leest om zijn sportverslaggeving kan geen liefhebber zijn. De krant lijkt nooit van harte aandacht aan het onderwerp te besteden.

Men kan aan het eind van de middag eens kijken wat er zo meteen op televisie is in de krant. Dat heeft misschien nut.

En op maandag stonden er vroeger nog weleens recensies in de krant, van voorstellingen, festivals, of films. In de hernieuwde NRC konden er nog net twee pagina’s vanaf met aandacht voor de kunsten. Waarbij de meeste aandacht uitging naar Victor en Rolf; die volgens mij mode-ontwerpers zijn die tegenwoordig vooral prêt-à-porter maken, en dus op de pagina’s economie thuishoren.

Interessante vraag zou trouwens nog zijn of de beurskoersen nog terugkomen in de kleine krant.

In december heb ik overigens nog uitgebreid toegelicht NRC Handelsblad niet meer te blieven, in welk formaat ook. Wat ik nieuws acht, staat er te zelden in.

* NRC Handelsblad is vandaag eenmalig gratis online te lezen

NRC Handelsblad
maandag 7 maart 2011
48 halve pagina’s
Jaargang 41 no. 133
NRC Handelsblad BV

Quote of the Day | 0314

In the 20th century, the news media thrived by being the intermediary others needed to reach customers. In the 21st, increasingly there is a new intermediary: Software programmers, content aggregators and device makers control access to the public. The news industry, late to adapt and culturally more tied to content creation than engineering, finds itself more a follower than leader shaping its business.

Tom Rosenstiel and Amy Mitchell, ‘The State of the News Media 2011’

Quote of the Day | 0315

I am not a scientist. I am a journalist. I did not gather with indifference all the facts and arrange them patiently for permanent preservation and laboratory analysis. I did not want to preserve, I wanted to destroy the facts. My purpose was [to] see if the shameful facts, spread out in all their shame, would not burn through our civic shamelessness and set fire to American pride. That was the journalism of it. I wanted to move and to convince.

The part that gets me is, “I did not want to preserve, I wanted to destroy the facts.” (Meaning: end the corruption.) No journalist at the Washington Post would say that today. […]

Jay Rosen, quoting the muckraker Lincoln Steffens in:
The Twisted Psychology of Bloggers vs. Journalists

Quote of the Day | 0316

“There are consequences to journalism that just reports what each side says,” asserts Raymond Pingree, a prof at Ohio State uni. “It makes readers feel like they can’t figure out what the truth is … this attitude may lead people to tune out politics entirely, or to be more accepting of dishonesty by politicians.”

The Register, ‘Balanced, neutral journalism is RUBBISH and that’s a FACT’

A Line Out for a Walk
Joseph Epstein

[…]

in the various descriptions I have read of heaven, no one ever mentions a library or bookstores there. Can it be that there will be no books or magazines in heaven? (Hell, I assume, will be full of newspapers, a fresh edition of each published every thirty seconds, so that no one will ever feel caught up.) [275]

[…]

boeklog 21 iii 2011

Quote of the Day | 0323

I published a book, Breaking the News, which argued that a relentless focus on scandal, spectacle, and the “game” of politics was driving citizens away from public affairs, making it harder for even the least cynical politicians to do an effective job, and at the same time steadily eroding our public ability to assess what is happening and decide how to respond. And this was in an era that in retrospect seems innocent.

James Fallows, ‘Learning to Love the (Shallow, Divisive, Unreliable) New Media’

Quote of the Day | 0427

* Tradition is not a business model. The past is no longer a reliable guide to future success.

* “Should” is not a business model. You can say that people “should” pay for your product but they will only if they find value in it. […]

Jeff Jarvis, ‘Hard economic lessons for news’

Quote of the Day | 0428

We do not know what we need to know until we ask the right questions, and we can identify the right questions only by subjecting our own ideas about the world to the test of public controversy. Information, usually understood as the precondition of debate, is better understood as its by-product. When we get into arguments that focus and fully engage our attention, we become avid seekers of information. Otherwise, we take in information passively– if we take it in at all.

Christopher Lasch, as quoted by Jay Rosen
in: ‘What I Think I Know About Journalism’

Quote of the Day | 0503

there will always be liars in positions of influence—that’s stipulated, as the lawyers say. And the media, God knows, have never been ideal watchdogs—the battleships that crossed the seas to avenge the sinking of the Maine attest to that. What’s new is the way the liars and their enablers now work hand in glove. That I call a mendocracy, and it is the regime that governs us now.

Rick Perlstein, ‘Inside the GOP’s Fact-Free Nation’

Citaat van de dag | 0505

De puinhopen van slechte automatisering en het achterop lopen van de overheid als het om techniek gaat breekt de burger nu op. Al jaren probeer ik dat bloot te leggen en ondervind ik actieve tegenwerking van de overheid. Overleg over obstructie, het sturen van rekeningen ondanks dat rechters bij herhaling zeggen dat het niet kan, het opsturen van een folder over een gemeente, gewoon niet reageren, termijnen overschrijden, het beroepen op de veiligheid van de staat, enzovoort is schering en inslag.

Brenno de WInter, ‘Wob-verzoeken vergen veel werk door onkunde overheid’

De kus van Lamourette
Robert Darnton

[…] Daardoor weet hij dat voor journalisten maar éen ding telt.

Zij schrijven allereerst om indruk te maken op elkaar. Vandaar dat de onderlinge naijver groot kan zijn, als op een redactie de éen betere onderwerpen krijgt toegeworpen dan de ander; of als de redactiechef zo zijn favorietjes heeft. […]

boeklog 9 v 2011

Zitat des Tages | 0511

Journalismus bedeutet eben immer auch die Verwaltung des Informationsmangels. Wenn das Schweigen der Presse die einzige Alternative ist, dann lobe ich mir die häppchenweise Verbreitung von Teilinformationen. Dass eine Pressemeldung des US-Verteidigungsministeriums nicht für bare Münze genommen werden darf … so viel kritische Emanzipation darf dem Leser schon zugemutet werden.

Schade ist, wenn sich auch acht Tage nach dem Tod Bin Ladens an der Qualität dieser Berichterstattung wenig verbessert hat.

Martin Eiermann, Abschreibejournalismus kommt in Mode

Citaat van de dag | 0524

De pers als podium en als aanjager van debat? Dat is ook moeilijk vol te houden als elk medium uitsluitend het eigen lezerspubliek bedient. Als alle media zich, anders gezegd, zouden opstellen zoals de Elsevier, zou van een dialoog al helemaal geen sprake meer zijn. Auteurs zouden uitsluitend voor eigen parochie preken. Welk algemeen belang is daarmee precies gediend?

Jerfi Uzman, ‘Pravda op rechts’

Quote of the Day | 0526

Fox News stands as the culmination of everything Ailes tried to do for Nixon back in 1968. He has created a vast stage set, designed to resemble an actual news network, that is literally hard-wired into the homes of millions of America’s most conservative voters. GOP candidates then use that forum to communicate directly to their base, bypassing the professional journalists Ailes once denounced as “matadors” who want to “tear down the social order” with their “elitist, horse-dung, socialist thinking.” Ironically, it is Ailes who has built the most formidable propaganda machine ever seen outside of the Communist bloc,

Tim Dickinson, How Roger Ailes Built the Fox News Fear Factory

Quote of the Day | 0613

the high point of my life, if I die tomorrow, the point of my life that is relevant is the 10 years I worked on the daily staff. Because during that time, my whole value system was reinforced by the wonderful world of trying to work within the realm of truth. The clergy doesn’t tell the truth. Bankers don’t tell the truth. The government doesn’t tell the truth. Bush doesn’t tell the truth. Obama doesn’t tell the truth. Nobody tells the truth as much as the Times tries to tell the truth. And without the Times, we might as well be the Soviet Union in the old days.

Gay Talese, ‘Sounds Off on The New York Times-Past, Present, and Future’

Boeklog on Talese

Quote of the Day | 0619

Without getting into whether newspapers are worse or better than before—let’s concede they’re fabulous; that’s why everyone loves them so much—we should pause for a second and think about the implications of the do-more-with-less meme that is sweeping the news business. I call it the Hamster Wheel.

The Hamster Wheel isn’t speed; it’s motion for motion’s sake. The Hamster Wheel is volume without thought. It is news panic, a lack of discipline, an inability to say no. It is copy produced to meet arbitrary productivity metrics

Dean Starkman, ‘The Hamster Wheel’

Citaat van de dag | 0623

het antwoord op de vraag waarom ik schrijf en wat me drijft zou je als volgt samen kunnen vatten: een derde omwille van mijn verwondering, een derde omwille van mijn verontwaardiging en nog een derde omdat ik die twee gevoelens – als een schoolmeester bijna – wil overbrengen op de lezer. Vroeger heette dat volksverheffing, nu noemen we dat liever: inzicht verschaffen.

Peter Vandermeersch, ‘Journalistiek, frustrerend en oppervlakkig?’

Citaat van de dag | 0629

Telegraafjournalist Leo Hoekinga is enthousiast over het ‘face-to-face’ contact met burgers. “Het is een soort Twitter maar dan met één persoon. Bovendien is het veel actiever dan bijvoorbeeld een blog van Perez Hilton vertalen. Helaas is het werk weinig efficient. Dat deur tot deur gaan is toch meer iets voor onze bezorgers.”

De Speld, ‘Media gaan 100 dagen het land in’

Quote of the Day | 0723

If price is not the issue, then what we are really concerned about is that newspaper readers get access to informative news about the key issues of the day – the kind of thing upon which our democracy depends. But it is foolish to expect this from competition alone. Sadly, we do not value information about how to vote nearly as much as information about which car to buy. We probably value shots of celebs in swimwear more than either.

Yim Harford, ‘What Now for Newspapers>’

Quote of the Day | 0802

He has turned the public against the press. By the generally inferior product produced, with a few exceptions, by the majority of the news outlets he controls and the tawdry methods sponsored by many of them, he has eroded the public’s confidence in media in general, tarnishing its belief even in those outfits whose work deserves to be taken seriously. He has also used his outlets to convince the public that other, more conscientious news organizations are ideologically suspect and biased.

What Rupert Murdoch Means For You Personally

Quote of the Day | 0927

If not for media bias, I’m certain that my news diet would taste so strongly of sawdust and talc that I would abandon news consumption completely.

Jack Shafer, ‘Media bias? Give me more, please!’

Citaat van de dag | 1117

‘Als je naar Den Haag Vandaag kijkt’, zei ik, iets harder nu, ‘lijkt het door die wet van hoor- en wederhoor net alsof er altijd ruzie is. Dat komt omdat jullie de hele dag op zoek gaan naar mensen met tegengestelde meningen om je wet van hoor- en wederhoor op toe te kunnen passen; die wet is de inhoud gaan bepalen. In werkelijkheid is hier namelijk nooit ruzie, doet iedereen overdreven lief tegen iedereen, veel te lief eigenlijk, omdat ze hopen dat ze daar beter van worden. In werkelijkheid is het hier vreselijk saai en gebeurt er helemaal niets.’

Peter Middendorp, ‘De totale Ferry’

Boeklog over Middendorp

Citaat van de dag | 1220

Van een gemiddelde aflevering van Pauw & Witteman beklijft meer dan van een Kamerdebat. De politieke verantwoording vindt langzamerhand in de talkshows plaats. Al zou dat misschien niet zo moeten zijn.

regisseur Bert van der Veer in:
‘Op tv, of roemloos ten onder’

ziet ook Rob Wijnberg vandaag

Voor wie naïef blijft, is alles nieuws

Tweede Kerstdag is geen dag die veel aan nieuws produceert. Tenzij er ergens een Tsunami in éen klap hele kuststroken wegvaagt. Maar wat RTL hedenavond als nieuws bracht, is dan weer een ander uiterste.

Of, zoals ik hier schreef, bij de bespreking van een krant van 5 februari 2005:

Opening van “De verdieping” is éen van die twee nieuwsberichten op de voorpagina van de krant. Het opgewarmde nieuws dat de farmaceutische industrie geld geeft aan patiëntenverenigingen, om die te steunen in het lobbywerk hun kwaal maar flink onder de aandacht te brengen. Tja, voor wie naïef blijft, is alles nieuws moet ik hierbij maar denken.

Citaat van de dag | 0102

Natuurlijk werden critici van de euro aan het woord gelaten. Het journalistieke beginsel luidde: we doen een interview en dan is die kant ook ‘gecoverd’. Wat iets anders is dan uitleggen hoe het zit. Het interview is niet het meest hoogstaande journalistieke genre.

De lezer krijgt standpunten voorgeschoteld en moet het maar uitzoeken – het interview is in de kern de uitbesteding van je journalistieke plicht.

Martin Sommer, ‘2012: meer journalistieke belangstelling voor de goeien’

Citaat van de dag | 0113

Beter is het om […] de media op te roepen meer aan zelfreflectie te doen. Maar dan moet dat wel gebeuren. En dat gebeurt naar mijn waarneming niet of volkomen onvoldoende.

We zullen dus nog wel even opgescheept blijven met de hypes en incidenten, met de beeldvorming die het wint van de feiten, met de vorm die de inhoud bepaalt.

Max van Weezel, ‘Wie zwengelt discussie over functioneren pers aan?’

Citaat van de dag | 0130

Wij zijn slimmer en subtieler. Door te vertragen met beantwoording van vragen komen verhalen niet rond. Bij belangrijke gebeurtenissen selecteert de overheid bevriende media, die ten opzichte van andere, kritische media worden voorgetrokken. Soms zijn verslaggevers soms persona non-grata. Dat is allemaal geen ramp, maar wel een zorgwekkende trend. Dat merk ik zelf ook.

Het National Cyber Security Center heeft dit jaar diverse vragen van me gehad, maar beantwoordt er geen. Eigenlijk is het ondenkbaar dat een overheid reële vragen niet beantwoordt, maar het gebeurt ondanks het grote leger aan voorlichters toch.

Brenno de Winter, ‘technologie speelt sleutelrol’
Journalist van het Jaar

Quote of the Day | 0209

“If I tell you that drinking has gone up during the recession you might tell me because everyone is depressed. If I tell you that drinking is down, you might well tell me that’s obviously because everyone is broke.

“In other words, what the data says makes no difference to the interpretation that you’re determined to put on it.

How to: correctly report numbers in the news

Nepkoorts ii | Citaat van de dag

Hoe de mediahype tot stand kwam is niet alleen een gevolg van deze selectie. Een ander aspect, of nieuwswaarde, speelt hierbij ook een rol, namelijk “hebben andere media hier al over bericht?” Een medium begint en andere media volgen en masse. Dit was duidelijk te zien in de berichtgeving vanaf 30 januari. De temperatuur daalt, het E-woord valt en media gaan speculeren. Iedereen bemoeit zich ermee. Media lopen achter elkaar aan om niets te missen. Media zijn actief op zoek naar nieuws of maken zelfs nieuws, door actief zelf polshoogte te gaan nemen en meningen te verzamelen die de geruchtenstroom doet toenemen. Ook de politiek ziet z’n kans schoon en pikt een graantje mee. […]

Ook nadat duidelijk is dat de tocht niet door zou gaan zien we nog steeds veel artikelen. Een collectieve rouwverwerking, met de journalist voorop.

Nieuwsmonitor 11steden [pdf]

Quote of the Day | 0218

perhaps the most infantilising thing about journalism is our sense that we don’t do things. We just stand on the sidelines beside the academics and carp. The people who do things – politicians, business executives, etcetera – often deride us as the “chattering classes”. (Academics, of course, live in “ivory towers”.) We in turn deride the people who do things. To read the London Review of Books, in particular, is to plunge into a world where politicians are fantastically dense and the writers would fix everything if only anyone would listen.

Simon Kuper, ‘Why I’m happy to be a parasite’

Quote of the Day | 0730

We depend on the Web to serve as a self-cleaning oven, revealing bad reporting and mistakes of fact and then fixing those pixels to reflect the current truth. But the big industrial-strength pat-down is barely in sight when it comes to the business of journalism.

The news media often fail to turn the X-ray machine on themselves because, in part, journalists assign a nobility to the profession that obscures the flaws within it. We think of ourselves as doing the People’s work, and write off lapses in ethics and practices as potholes on the way to a Greater Truth.

David Carr, ‘Journalism’s Misdeeds Get a Glance in the Mirror’

Quote of the Day | 0916

Political journalism should help us get our bearings in a world of confusing claims and counter-claims. But instead we have savviness, the dialect of insiders bringing us into their games. Nothing is more characteristic of the savvy style than statements like “in politics, perception is reality.” Doesn’t that statement make you mad? Whenever I hear it, I want to interrupt and say, “No, no, no. You have it wrong. In politics, perception isn’t reality. Reality is reality!”

But then I stop myself. Because I realize I sound like a lunatic.

Jay Rosen, ‘Why Political Coverage is Broken’

Citaat van de dag | 1215

reken maar dat slimme jonge mensen dat snappen. Die luisteren steeds minder naar de radio en lezen überhaupt geen kranten meer. Die zoeken hun eigen weg op internet wel. En erger: zelfs ‘ouderen’ zoals ik, doen dat ook steeds meer.

Op deze manier kan de hele omroep en kunnen alle kranten zich op (korte) termijn opheffen. Of ze blijven bestaan voor alleen maar domme mensen die geen enkele eis stellen aan kwaliteit van nieuws en achtergrond verslaggeving.

Ingeborg Beugel, ‘Voor deskundigheid is geen budget meer. Excuse me?’

Citaat van de dag | 0103

Nieuwste trouvaille is de ‘imagodeskundige’, een professie die jaren universitaire studie vergt. Shownieuws voerde ene Fulco van Aurich op, die over Rafael zei: ‘Hij is een loser. Ik bedoel: je slaat je vrouw niet in het openbaar. Dat doe je gewoon niet!’ In de frase ‘niet in het openbaar’ klonk de doctorsgraad.

Jean-Pierre Geelen, ‘Sylvie ging naar haar trainer, at wat,
en ging naar huis. Daar hebben we beelden van’

Citaat van de dag | 0105

Heb je daar veel gevechten over geleverd de afgelopen jaren?
‘Daar strijden correspondenten, maar ook buitenlandredacties, dagelijks tegen. We leggen het steeds weer af tegen binnenlandse hypes, zoals die bultrug Johannes. Buitenlandredacties hebben daardoor bovendien minder moed om zelf hun agenda te bepalen. Als de Volkskrant of De Telegraaf niet over een bepaald onderwerp bericht, is het voor de NOS moeilijk dat wel te doen. Er is veel lafheid, buitenlands nieuws moet altijd eerst ergens anders zijn verschenen. Als ik een voorstel deed, stuurde ik meteen wat links mee naar buitenlandse kranten of bladen: Kijk, het is een onderwerp; een echt grotemensenonderwerp!

Marjon van Royen, in: ‘Het is een naar gevoel om niet meer gewild te zijn’

De laatste krant
Bram Logger & Roelof de Vries

[…] De krant kwam nu eenmaal voort uit het grote mediaconcern PCM — ooit het ‘ministerie van kranten’ genoemd in Nederland — en rond PCM alleen al speelde van alles. Dat was in deze periode nog in handen van een Britse roofinvesteerder, die het bedrijf helemaal uitholde.

Ook het verhaal van alle onmogelijkheden in een erg groot mediaconcern wordt beschreven.

Tegenwoordig bestaat PCM zelfs niet meer, […]

boeklog 20 i 2013

Citaat van de dag | 0215

Wat ontbreekt, is een fundamenteel andere inhoud, die voortkomt uit een fundamenteel andere manier van journalistiek bedrijven. Een platform dat vragen beantwoordt die elders ongesteld blijven, zoals: wat heeft Nederland teruggekregen voor de almaar duurder wordende deelname aan de JSF? Of: welke politieke geschiedenis is er voorafgegaan aan die exorbitant gestegen salarissen in de bankensector? Vragen die vereisen dat een journalist anders gaat werken: niet reageren op wat de dag ervoor is gebeurd en een dag later al weer is vergeten, maar graven en spitten in een ontwikkeling die volgende week ook nog ons leven bepaalt. Dat vereist op zijn beurt weer een heel ander soort productiemodel: eentje waarin de journalist geen vakken vult in een vooraf bedacht format, maar waarin de uiteindelijke vorm en deadline worden bepaald door de inhoud. En dat heeft weer verregaande consequenties voor de belofte aan de lezer: die moet zijn verwachting dat hij iedere dag op een bepaald tijdstip een vast pakketje informatie krijgt, inruilen voor de verrassing dat hij bediend wordt als er een nieuw inzicht te melden valt.

Rob Wijnberg, ‘Nieuwe jasjes’

Quote of the Day | 0218

Each time I open a carbon-based newspaper (or read its online version), I’m stuck by how old-fashioned news writing remains. Unbeknownst to the masthead (i.e. editorial top decision-makers) of legacy media, things have changed. Readers no longer demand validating quotes that weigh the narrative down. They want to be taken from A to B, with the best possible arguments, and no distraction or wasted time.

Frédéric Filloux, ‘The Need for a Digital “New Journalism”’

Citaat van de dag | 0222

Ondanks de grote verscheidenheid aan kranten (“Nederland telt zó veel kranten voor een land van zulks formaat – het is bizar.”) valt de kwaliteit van het journaille tegen. “Ik lees het Financieel Dagblad, de Volkskrant en NRC Handelsblad. Lange tijd vond ik Nederlandse krantenstukken feitelijk slecht onderbouwd. Sommige krantenrubrieken waren net blogs – laatst las ik nog een stuk in de Volkskrant over een vrouw die vertelde over haar persoonlijke ervaringen als zzp’er. Zulke stukken zijn alleen leuk als je ze goed schrijft; de lat ligt erg hoog. Tijdschriften zoals Elsevier en De Groene Amsterdammer waren zo mogelijk nog erger.”

Matt Steinglas, in: ‘Artikelen in Nederlandse kranten zijn vaak feitelijk slecht onderbouwd’

Citaat van de dag | 0227

de aandacht van de goede journalisten staat in geen verhouding tot de potsierlijke hype rond de begrotingsregels en het mediagetetter over de 3-procentnorm. Veel, met name Haagsche journalisten staan, net als onze politici, mijlenver buiten de deprimerende, economische werkelijkheid.

Wanneer wordt weer bericht over echte economische problemen in plaats van over de gevechten onder de Haagsche kaasstolp? Misschien dat onze politici terugkomen op de Nederlandse bezuinigingsgekte als ze stelselmatig bevraagd zouden worden op de gevolgen van hun beleid voor de Nederlandse economische situatie, voor werknemers en bedrijven.

Bas Jacobs, ‘Waarom gaat het niet over de echte economie?’

Quote of the Day | 0311

It is not about pixels versus print. It is not about how you’re reading. It is about what you’re reading.

Maureen Dowd, ‘As Time Goes Bye’

Correspondent
week 12

Veel werd er deze week online gebabbeld over een nieuw journalistiek initiatief. Rob Wijnberg — als hoofdredacteur bruut ontslagen bij NRC Next — meent dat het helemaal anders moet met de journalistiek.

Duizenden geloven hem op zijn woord, en tekenden in om De Correspondent te steunen.

Maar, kritiek is er ondertussen ook al genoeg.

Ik wacht voorlopig af. Net als dat ik voorlopig afwacht met dat andere nieuwe journalistieke initiatief, DNP [De Nieuwe Pers]. Als beide projecten iets opleveren dat de moeite van het lezen waard is, merk ik dat vanzelf wel. Een keer.

En goed, dan is dat wel in kritische afwachting. Zowel op eamelje.net als boeklog zijn tal van teksten gewijd aan de problemen van de traditionele journalistiek.

Tegelijk kan ik onmogelijk van de nieuwe journalistieke initiatieven verlangen dat die wel ineens het gigantische democratische deficit in Nederland gaan wegnemen. Eén De Correspondent + éen DNP zullen niet in staat zijn om wel ineens die ruim vierhonderd gemeenteraden in Nederland adequaat en kritisch te volgen in hun besluitvorming.

Eén De Correspondent + éen DNP zullen blijvend moeten gaan uitleggen dat alle belangstelling voor de Haagse politiek in de andere nieuwsmedia sterk overdreven is, en zelfs misleidend. Alleen al omdat zo veel in Brussel besloten wordt. En dit soms al minstens anderhalf jaar eerder besloten is.

En nieuwsmedia maken niet voor niets deel uit van het establishment. Zij mochten nooit te raar activistisch worden, anders zou geen adverteerder zijn reclame bij hen durven te plaatsen.

Nieuwsmedia kunnen evenmin hun publiek iedere dag weer een geweten trachten te schoppen. Omdat niemand elke dag wil horen een veel te onverschillige klootzak te zijn. Terwijl de nieuwe digitale nieuwsmedia wel beweren dit te willen gaan doen, op de keper beschouwd.

De kans dat De Correspondent en DNP fundamenteel iets gaan veranderen, lijkt me daarom klein. Omdat ze iets paradoxaals nastreven.

Al dit staat overigens los van het andere fundamentele gegeven, dat internet zo veel meer mogelijk zou horen te maken.

Citaat van de dag | 0408

we zijn veel efficiënter geworden in de journalistiek. We kunnen ons specialiseren, we kunnen samenwerken met anderen, en we hoeven niet meer de hele wereld te coveren, een linkje volstaat. Dus de kostenstructuur is totaal anders geworden en dat is een mooi iets, want het stelt meer mensen in staat om te doen wat wij doen.’

‘Maar de journalistiek zal op vele manieren veranderen en dat is moeilijk, want het betekent dat we vastgeroeste veronderstellingen over de journalistiek moeten betwisten. We hebben bijvoorbeeld altijd gedacht dat journalisten content produceren, maar in feite bieden we een publieke dienst. Wij geven het publiek bepaalde informatie. Er zijn nu zoveel meer manieren om dat te doen, en we hebben pas een fractie van die manieren ontdekt.

Jeff Jarvis, in: ‘Weg met de vastgeroeste ideeën over journalistiek’

Quote of the Day | 0712

Facts don’t work’, and that’s it. The remain campaign featured fact, fact, fact, fact, fact. It just doesn’t work. You have got to connect with people emotionally. It’s the Trump success.

‘How technology disrupted the truth’

Quote of the Day | 1017

Adam, why is so much of modern TV journalism rubbish? “One important thing has risen up”, he says. “And that is emotionalism. We live in an age in which emotions have been given primacy. They just have. Primacy over reason, primacy over political engagement. We relate to the world around us in a fundamentally emotional way. So what do journalists do? They behave like their audience. They emote.”

The end result is TV news and TV reporting which aims less to inform us – though of course it still does that, though mainly by default – than to make us FEEL SOMETHING, whether sad, scared, worried, weepy, happy or huffy.

Adam Curtis in: ‘‘Margaret Thatcher and the counterculture have so much in common’’

Citaat van de dag | 1119

Voor Wilders pakt elke variant goed uit. Of de journalist handhaaft zijn kritische houding: die brandmerkt hij dan als partijdig en unfair – ‘een PVV-basher’. Of de journalist bindt in: dan krijgt hij ook wat hij wil.

Geen journalist die hier goed uitkomt. […]

Tom-Jan Meeus, ‘Waarom de politisering van de journalistiek dichterbij komt’