Dead Hour ~ Denise Mina

Deze thriller voldeed voor mij aan vele eisen die ik aan een spannend boek stel. Alleen schoot het boek op éen front tekort. The Dead Hour was niet in éen zitting uit te lezen. En dit kwam wel degelijk omdat het boek te dik is — ofwel dunner had gekund.

Het is bij altijd maar afwachten of ik bij een tweede zitting met een spannend boek in dezelfde flow kan komen. Slaagt dit niet, dan wordt doorlezen nogal zinloos. Literatuur wil ik absoluut wel langzaam lezen, maar andere boeken juist helemaal niet. Hoezeer het Denise Mina ook lukt boeiende personages te creëren, het is toch het plot dat zo’n boek als dit voortstuwt.

The Dead Hour is in zekere zin het vervolg op Field of Blood, omdat het boek dezelfde hoofdpersoon heeft. Wel is deze Paddy Meehan inmiddels iets hogerop gekomen. Van kopijhulpje is zij tot verslaggeefster in de nachtdienst gepromoveerd. Die taak houdt vooral in dat zij op meldingen over de politieradio afgaat, om te kijken wat ergens gebeurd is.

Op éen zo’n nacht belt zij aan bij een huis, waar de politie net is geweest om een klacht af te handelen over burengerucht. Weliswaar doet er een man open, maar die scheept haar meteen af. Hij koopt haar afzijdigheid met een biljet van vijftig pond. Dat is veel geld voor Paddy, die nog thuis woont en daar als enige een inkomen binnen brengt. Alleen blijkt er later wel degelijk iets gebeurd te zijn. Een jonge vrouw is in het huis vermoord. En éen van de weinige sporen die de vermoedelijke dader heeft achtergelaten, is dat bankbiljet; en de mogelijke sporen daarop. Maar als Paddy dit aan de politie zou geven, komt ook uit dat zij is om te kopen; waardoor haar krant haar kan ontslaan.

Deze verhaallijn, en zowiezo de persoonlijke ontwikkeling van Paddy Meehan, is mij boeiend genoeg om te volgen. Maar Denise Mina voegt er nogal wat subplotjes aan toe; doet dit bovendien als een alwetende verteller, en voor mij houden al die zijpaden alleen maar op.

Had deze thriller 300 pagina’s geteld, in plaats van 458, dan was het voor mij een indrukwekkend boek geweest. Nu liet het mij vrijwel onverschillig. Vooral uit de eerste helft had wat mij betreft de helft mogen worden weggesneden. Het boek komt traag op gang.

meer Mina op boeklog

Denise Mina, The Dead Hour
458 pagina’s
Bantam Books 2007, oorspronkelijk 2006

Field of Blood ~ Denise Mina

Waarom toch altijd Dick Francis, was al eens een vraag over de voorspelbaarheid van wie ik nog wel spannende boeken lees. Dit komt simpelweg omdat zijn universum me zo goed bevalt. Hij schrijft geen overbodige zin, en ik lijk de helden van zijn boeken, of de antihelden, goed te begrijpen.

Want, dat zijn zelfs bij thrillers uiteindelijk toch de enige twee zaken waar het om gaat. Moord en doodslag interesseert me niet. Griezelen doe ik van heel andere zaken, zoals de eeuwige domheid van politici. Nee, een boek moet sfeer bieden om me te kunnen ontspannen.

Dus leken de nieuwste serie thrillers van de Britse schrijfster Denise Mina misschien iets te bieden. Al was het maar omdat die een chronologische reeks gaan worden, over éen hoofdpersoon — de jonge Schotse Patricia Meehan, die in het dagelijkse leven Paddy heet. Haar roepnaam is niet toevallig zo. Die verwijst met opzet naar haar katholieke achtergrond. Bovendien was er in haar directe familie ooit een andere Paddy Meehan, die ten onrechte door de Engelsen veroordeeld werd.

Deze Paddy is achttien, voelt zich iets te dik, en zij werkt net als hulpje bij een krant. Dolgraag wil ze het huis uit, dolgraag wil ze de knellende greep van haar familie ontvluchten. Maar ze is zelfs al verloofd, en ook zijn familie vindt het al veel te ambitieus van haar dat ze werkt.

Dan wordt er een klein kind gruwelijk vermoord, waarbij twee iets oudere jongetjes verdacht zijn. Eén van die jongens is familie van haar verloofde. Dat zou Paddy een unieke invalshoek geven voor een eerste groot verhaal in de krant. Alleen kan ze dat nooit schrijven, zonder door haar familie te worden uitgestoten.

En dat is dan nog maar éen van de gewetensconflicten waar ze mee worstelt.

Dit boek speelt zich af in 1981. Er zijn inmiddels twee andere titels uit, die het leven Paddy Meehan verder volgen. En dat is wel een interessant universum om verder te exploreren, alleen al om haar werk bij die krant bijvoorbeeld.

Alleen hoop ik voortaan wel op betere uitgaven te stuiten dan deze. In deze pocket stond evenveel tekst op twee pagina’s als in een normaal boek op éen staat. Die 544 pagina’s is totale overkill; er had makkelijk met 300 kunnen worden volstaan. Dat had me dan ook een ander gevoel gegeven. Nu kwam het boek pas in de laatste 250 pagina’s onontkoombaar op gang. Eerst driehonderd pagina’s aan voorbereiding moeten lezen, lijkt wel erg veel.

Denise Mina, The Field of Blood
544 pagina’s
Bantam Books 2006, oorspronkelijk 2005