The Savage Detectives | II t/m blz 400
Roberto Bolaño
Eens te meer is gebleken dat dit formaat werkt, voor mij. Zonder de zelfopgelegde plicht om hier wekelijks iets te melden over een dik boek, had ik The Savage Detectives allang terzijde gelegd, als zijnde nodeloos lang.
Deze roman boeit niet echt, om dezelfde redenen als vorige week al gememoreerd. Bolaño voert in het tweede deel telkens na enkele pagina’s weer een nieuwe stem op. Deze verschilt in toon en spreekstijl te weinig van de voorafgaande stemmen om werkelijk een verschil te maken. Toch begint telkens een nieuw verhaal, dat meestal geen verband heeft met wat vooraf ging. Al dat maakt dat een leesroes onmogelijk is.
Bovendien zou ik, om elk van die verhalen recht te doen, er hoogstens éen per dag horen te lezen. Alleen ontberen ze dat niveau dan weer.
En ondertussen is het metaverhaal dat al die losse stemmen vertellen ook niet vreselijk intrigerend. Er wordt onder meer een portret geschetst van de Chileense dichter Arturo Belano; in wie een alter ego van de auteur kan worden vermoed.
Enfin, nog een week ploeteren. Het derde deel schijnt wel weer leesbaar te zijn.
[ volg al mijn ideeën over The Savage Detectives hier ]
[x]#9014 fan zaterdag 16 juli 2011 @ 13:04:04
