The Savage Detectives | III
Roberto Bolaño
Het korte derde deel in The Savage Detectives sloot rechtstreeks aan op het eerste. En tezamen maakten zij deze roman tot een boek dat een memorabel boek had kunnen zijn, ware er niet dat lange tweede deel daar tussenin geweest.
De vernieuwing daarin is namelijk niet altijd verbetering.
Wellicht dat het tweede deel, met al die verschillende stemmen, wel had gewerkt als ik dat niet als boek had gelezen, maar als film had bekeken. Dan had het gebrek aan introductie van weer een nieuwe stem niet gestoord. Een tussenbeeld met de nieuwe locatie, en het jaartal had dan ook werkelijk volstaan. En dat hoofd vervolgens pratend in beeld had een veel duidelijker verschil gemaakt met al die eerdere hoofden dan Bolaño in tekst is gelukt — of ik als lezer aankon.
Ondertussen is me duidelijk geworden dat boeken als deze voor mij zowiezo niet te begrijpen zijn. Om de ernst te snappen waarmee de dichters in deze roman over poëzie praten, moeten gedichten zo veel meer kracht hebben dan ze in Nederland wordt toegedacht. Hier is een vers allang geen wapen meer.
Hier wordt een tekst pas interessant, en door velen overgeïnterpreteerd, als die van een man is die net daarvoor een kleine tachtig mensen heeft omgebracht.
In Zuid-Amerika werden de afgelopen decennia sommige schrijvers wel als staatsgevaarlijk gezien, enkel om hun woorden. omdat anderen daar van konden gaan nadenken.
Boeklogje volgt ergens volgende week.
[ volg al mijn ideeën over The Savage Detectives hier ]
[x]#9063 fan vrijdag 29 juli 2011 @ 08:00:00
