Miljarden

Miljarden
week 32

Rubert Murdoch was al eens actief op de Nederlandse mediamarkt. Het commerciële radiostation Sky Radio behoorde tot zijn bedrijf. En een vreselijker radiozender bestond er niet — elk uur kwam precies dezelfde muziek langs.

Maar vanzelfsprekend vond het grote publiek juist die voorspelbaarheid heel prettig.

En dat gegeven kleeft toch al aan Murdoch’s media-activiteiten. Zijn zenders en uitgaven op papier geven hapklaar wat de mensen zonder na te denken willen hebben. Gemak. En de blijvende bevestiging van vooroordelen.

Waarbij het grote voordeel voor het mediabedrijf dan weer is dat zulks heel weinig kost om te produceren. Dat maakt de winsten prettig groot. Want winst is uiteindelijk het enige dat telt.

Dus is het niet vreemd dat Murdoch weer in het Nederlandse medialandschap opduikt nu betaal-TV eindelijk winstgevend lijkt te worden. En dat zijn bedrijf daartoe wel enige miljarden wil investeren in de rechten op de voetbalcompetitie — overigens valt me het genoemde bedrag nog aardig mee, gezien de lange termijn.

Ik vind ook simpelweg dat commercieel zo populaire sporten als voetbal, autoracen, en schaatsen bij commerciële omroepen thuis horen. Die trekken zo veel belangstelling, daar hoeft geen publiek geld bij. Publieke zenders zouden het publiek slechts moeten bedienen met sport waar anders geen of nauwelijks aandacht voor is. De Olympische Spelen hebben weer eens bewezen dat er vele heel boeiende activiteiten zijn die normaal geen tel zendtijd krijgen.

Maar in Nederland is ook de publieke omroep retecommercieel — kijkcijfers regeren, reclame-inkomsten genereren is een hoofdzaak. Dus raakt iedereen daar in paniek als de status quo doorbroken wordt, en men de kans loopt om een goed bekeken onderwerp kwijt te raken aan een commerciële partij.

Alleen wordt dat allemaal nooit zo verwoord.