Te fietsen | week 38
e-bike

Niets heb ik er op tegen dat de elektrische fiets steeds populairder wordt. Behalve dan dat ik nu al te vaak gezien heb dat oudere Nederlanders niet altijd meer de reflexen hebben voor de snelheid die ze ineens maken, op hun e-bike.
Als ze dan vallen, vallen ze vervelend.
Maar om nu zelf een elektrisch hulpmotortje te willen hebben. Nee, dat heeft principieel al geen zin. Zo’n motor is de oplossing voor een probleem dat ik niet heb. Bovendien zijn vrijwel alle elektrische fietsen plomp en zwaar, dus lillijk; en niet aantrekkelijk om te bezitten.
En toen overviel me afgelopen weekend toch e-bike envy. Dat kwam simpelweg doordat ik dezelfde weg ging door de polder als een oudere vrouw op een bedaagde fiets met tassen achter. En het mij moeite kostte om haar bij te halen, vanwege de wind die met 4 à 5 Beaufort tegen blies.
Bij de inhaalmanoeuvre was ik dan ook opgelucht om te zien dat zij een hulpmotortje in haar voorwiel had. Mijn trots als fietser was anders gekrenkt.
Alleen haalde zij wat later ook mij weer in, door slimmer te zijn bij het oversteken van een kruising, en honderden meters aan de verkeerde kant van de weg te rijden. Dus kon zij doorfietsen waar ik minuten op een groen stoplicht stond te wachten. Met als gevolg dat ik daarna weer vele kilometers bezig was om haar te achterhalen.
Zo veel kilometers zelfs dat ik me begon af te vragen waarom ik me zo inspande. Het ging namelijk net te hard tegen die wind voor de omstandigheden. Ik zweette. Bovendien moest ik nog helemaal terug naar huis ook, zo meteen na het biebbezoek. En het was me heel wel bekend dat het bij zo’n ritje met vrij extreme wind niets opleverde om me te forceren op het zware deel.
Maar toen sloeg de vrouw rechtsaf waar ik rechtdoor wilde, en was het directe probleem van de wedijver ineens weg.
Behalve dan dus dat ik besef dat er iets onnozels in mij leeft dat als vanzelf tegen hulpmotoren strijden wil — daar zelfs een erezaak in zie.
[x]#10331 fan maandag 17 september 2012 @ 11:17:13
Achille van den Branden op 17 september 2012 @ 15:08:19
De Vlaamse postbodes hebben die dingen ook. Een bepaald segment postbodes vindt het fijn om mij op de brug naar mijn werk voorbij te steken met een grijnslach en een iets te joviaal “Allez, jong!”