Elfstedentocht ii

Elfstedentocht ii
Te fietsen | week 07

Elk jaar is er op Tweede Pinksterdag een Elfstedenfietstocht. Daar zal ik nooit aan meedoen, zo werd hier al eens gemeld; hoe vaak men mij ook vraagt. In een optocht meerijden is niets voor mij. En al helemaal als die polonaise met tienduizenden op de fiets ruim tweehonderd kilometer lang moest duren.

Maar sinds vorig jaar is er ook een Elfstedentocht voor fietsers in de winter — bij eeuwig gebrek aan ijs. Daar deden toen slechts een paar honderd mensen aan mee; voor mij overigens nog altijd te veel. Dit jaar zouden dat er vijftienhonderd mogen worden. Twaalfhonderd dapperen gingen uiteindelijk van start

En toen werd deze tocht der tochten halverwege al afgebroken. Niet omdat het te guur was per se, maar omdat de organisatie had gezien dat nogal wat deelnemers de omstandigheden onderschat hadden. Mensen zaten al onderkoeld op de fiets; en dan moesten ze nog tegen de wind in van Staveren helemaal naar Dokkum.

Op de TV-beelden van de regionale omroep zag ik er ook rijden zonder spatbord op hun fiets. Terwijl het werkelijk de hele dag regende. Die werden dus van boven en van onderaf nat gespetterd. Dat helpt niet om warm te blijven.

En dan is het makkelijk gniffelen om zoveel domheid en gebrek aan voorbereiding. Alleen moet ik er toch ook vanuit gaan dat de doorsnee deelnemer aan zo’n evenement eigenlijk een mooiweerfietser zal zijn; die volgens de Strava-statistieken gemiddeld tochtjes maakt van veertig kilometer lang.

Geen tweehonderd.

Bovendien was het op 14 februari 2016 werkelijk het beroerdste fietsweer dat ik ken. Net boven nul werd het, zodat de lucht nog altijd verzadigd was met vocht, wat helaas altijd behoorlijk meehelpt om het kil te maken. De wind van 4 à 5 Beaufort kwam snijdend uit het noordoosten.

Had het gevroren die dag dan had het paradoxaal genoeg minder koud aangevoeld — want dan had er niet zo veel kilte veroorzakend vocht in de lucht gezeten.

Ware het nog wel aardig geweest als de regionale omroep fietsers had weten te vinden die slachtoffer waren geworden van hun eigen domheid. Maar die zullen al in de inderhaast georganiseerde bussen terug hebben gezeten, voordat de journalistiek ontdekte dat er iets aan het misgaan was.